#133 - Final de temporada: Sense8, Joc de Trons, Gravity Falls i l’antologia Marvel 75 anys (Panini)
Context i to de l’episodi
- Últim programa de la temporada d’“El condensador de Pluto”, amb to distès i de comiat, pensat per deixar recomanacions culturals per a l’estiu.
Contacte i podcast
- Telèfon: 93 372 36 61
- Web i xat: www.radiodesvern.com
- Blog/podcast: projectafluzo.blogspot.com
- Correu: projectafluzo@gmail.com
Sèries (Secció de Barry)
Sense8 (Netflix) — crítica i recomanació per a maratonejar
- Plantejament: 8 desconeguts connectats telepàticament a escala global; el component de ciència-ficció és mínim, i el pes recau en els personatges.
- Ritme i estructura: inici “molt lent i irregular”; els 3 últims episodis pugen el nivell i aporten moments “que no s’havien vist a televisió”.
- Producció: rodatge en múltiples països (Seül, Mèxic, Islàndia…) amb muntatge molt potent entre localitzacions reals.
- Interpretació: destaca Miguel Ángel Silvestre (fa d’actor espanyol, amb trama “difícil però solvent”).
- Consum: ideal per a binge-watching; episodi a episodi “es fa feixuga”, però en marató “enganxa pels personatges”.
“Es lenta y mala… pero al final la quieres.” “Es un piloto de 10 capítulos.”
- Valoració global: ambivalenta però positiva si es veu de cop; recomanada “per a valents”.
Orange Is the New Black, Vis a Vis i Refugiados
- Orange Is the New Black (T3): encara funciona i agrada, però “ja no és tan excepcional”.
- Vis a Vis (Antena 3): remunta audiència i tindrà continuïtat; bona salut general.
- Refugiados (coproducció A3/BBC): fracàs d’audiència (~7%) i recepció negativa; dubtes que la BBC la passi al Regne Unit.
Joc de Trons (T5) — balanç sense spoilers
- Qualitat de temporada: bona en conjunt, “millor que la quarta” per a Barry; arrencada mandrosa però final molt sòlid.
- Dorne: la subtrama rodada a Espanya és “molt fluixa” i poc rellevant.
- Estructura de climax: no hi ha només un episodi 9 “bomba”, sinó tres episodis finals potents.
- Guions vs. personatges: es valora l’escriptura i el ritme; el presentador troba caracteritzacions massa gruixudes en alguns (p. ex., Ramsay, Stannis), tot i reconèixer l’eficàcia dramàtica.
“Hemos tenido tres episodios bomba.” “Toda la trama de Dorne es terrible.”
- Recepció: malgrat el “troleig” a xarxes, records d’audiència al final de temporada. Expectativa alta per a la propera.
Gravity Falls (Disney) — tornada i fitxatge
- Data: 13 de juliol.
- Novetat: s’incorpora la veu de J.K. Simmons (Whiplash, Oscar) per a un personatge clau del darrer cliffhanger.
- Recomanació: posar-se al dia (1 temporada i mitja) — sèrie d’animació per a públic infantil i adult/hipster, amb misteri, sci-fi i humor referencial.
Còmic — Marvel 75 anys (Panini, col·lecció “Marvel Gold”)
- Format: antologia de 700 pàgines amb textos contextuals; repàs a 75 anys de Marvel.
- Contingut clau:
- Naixement de Spider-Man i Els Venjadors. - Arribada de Galactus (Quatre Fantàstics) i arribada de la Visió (Venjadors). - La mort de Gwen Stacy (moment cabdal de Spider-Man). - Demon in a Bottle (Iron Man, saga definitiva sobre l’alcoholisme). - Days of Future Past (X-Men, base de la pel·lícula homònima). - Etapes celebrades: John Byrne als 4F, Frank Miller a Daredevil.
- Autors presents: Stan Lee, Jack Kirby, Jim Steranko, John Byrne, John Romita Sr., entre d’altres.
- A qui va dirigida: ideal per a nous lectors i per a col·leccionistes que vulguin tenir “el millor” agrupat.
- Preu: sorprenentment ajustat, 30 € per un volum “totxaco”.
“Un volum d’aquells que s’han de tenir a l’estanteria com a or en pany.”
Veredicte ràpid
- Imprescindible per a fans de sèries: debat matisat sobre Sense8 i Joc de Trons, i alerta de tornada de Gravity Falls.
- Must per a lectors de còmic: l’antologia de Marvel 75 anys és una compra molt recomanable per preu/qualitat.
Seccions de l'episodi

Obertura de l’últim programa i informació de contacte
Presentació del final de temporada, to desenfadat i promesa de recomanacions d’estiu (còmics, pel·lícules, llibres). Es facilita telèfon, web amb xat, blog/podcast i email per a la participació dels oients.

Crítica de Sense8 (Netflix): inici irregular, final potent i millor en marató
Debat sobre el to lent i els diàlegs fluixos de l’inici, però amb gran evolució fins als tres últims episodis. El valor central són els personatges; la ciència-ficció és mínima. Es destaca el muntatge entre localitzacions reals i la participació de Miguel Ángel Silvestre. Recomanada per a binge-watching; dubtes sobre la renovació pel cost de rodar en múltiples països.

OITNB, Vis a Vis i Refugiados: estat de forma i audiències
OITNB agrada però ja no sorprèn com abans; Vis a Vis remunta i assegura continuïtat; Refugiados es percep com a fracàs d’audiència (~7%) i mala recepció, amb incògnites sobre l’emissió a la BBC.

Joc de Trons (T5): balanç, polèmiques i personatges
Valoració general positiva: tres episodis finals molt potents i bona factura global. Crítiques a la subtrama de Dorne. Debat sobre caracteritzacions massa extremes (Ramsay, Stannis) versus la solidesa dels guions i el ritme. Malgrat la polèmica, la sèrie bat rècords d’audiència.

Gravity Falls: torna el 13 de juliol amb la veu de J.K. Simmons
Anunci de retorn imminent i fitxatge de J.K. Simmons per a un personatge clau. S’aconsella posar-se al dia (1T i mitja), destacant el seu mix d’aventura, misteri i humor per públic infantil i adult.

Còmic — Marvel 75 anys (Panini, Marvel Gold)
Recomanació d’una antologia de 700 pàgines amb les fites essencials de Marvel: naixements de Spider-Man i Venjadors, arribada de Galactus i la Visió, la mort de Gwen Stacy, Demon in a Bottle, Days of Future Past, etapes de Byrne i Miller, i autors canònics (Lee, Kirby, Steranko, Romita). Gran relació qualitat-preu (30 €), idònia per a nous lectors i col·leccionistes.

Tancament i comiat
Seqüència final amb bucles de comiat (“Bona nit”) fins al tancament del programa i de la temporada.
Don't know me, don't know me, don't know me. Ooh! Don't know me, don't know me. Don't know me, don't know me. Radio Nostep. A las cuentas, Radio Nostep. No, no, no, no, no, no, no. Radio Nostep. El condensador de Pluto. Hola a tothom a les 8 puntualíssims del vespre. Podríem haver fet això cada setmana, eh, Jordi? Aquesta intro tant com entre Hollywood Parade i programa de... Com d'estar per casa, no? En arrosso una mica, com de corazón, tertúlia del corazón. Bueno, encetem els darrers 60 minuts de programa de la temporada. Un programa que, ja us aviso ara, serà molt especial, molt, molt, molt especial. Perquè, normalment, els programes de final de temporada són especials. Llavors, aquest no és especial. Llavors, com que no és especial, doncs, és especial, no? Com si diguéssim. M'he explicat superbé. Vamos, que tenim un programa igual com cada setmana, però, bueno, serà l'últim. Això serà l'única diferència, això. I aquesta sintonia tan guapa que acostumem a posar sempre els season finalis del Condensador de Pluto. Bé, un últim programa abans de l'estiu per acabar de tirar quatre recomanacions. Ja sabeu de quina mena de mena cultural o d'entreteniment, no digue-li com vulgui dir-se, una mica de còmics, una mica d'alguna pel·li, bueno, una mica de repàs de les pel·lis que s'estrenen aquest estiu, un llibre tenim, bueno, cosetes d'aquestes que us podreu emportar la maleta de cara a les vacances i, doncs, podeu tirar d'això durant l'estiu per tenir el vostre vestiment cultural. Dit tot això, començarem ara mateix amb el barri, però ja sabeu que podeu contactar amb nosaltres via telefònica, 93-372-3661. És la vostra última oportunitat per trucar a aquest programa, és sortir per la ràdio i fer-vos mínimament famosos durant 15 segons de Warholianos, de la vostra vida. 93-372-3661. I si no ens teniu, doncs, al xat, que ara mateix engegaré, al www.radiodesvern.com o a la web de la ràdio on hi ha un bonito xat on us podeu connectar i parlar. Doncs ja em tindreu a l'altra banda contestant-vos tota la vostra lleu de preguntes. Projectafluzo.gmail.com és el nostre mail i també el blog que cada setmana actualitzem amb el podcast, amb la versió digital del programa, projectafluzo.blogspot.com. Ja sabeu que podeu entrar i rescatar aquest programa que esteu sentint ara mateix i tots els que el vam precedir. I em sembla que ja tindríem fetes les presentacions. Tenim el barri? Jo l'he avisat amb temps, eh? Perquè ja sabem que és punyetero. El tenim. A veure, tira la capçalera i a veure si contesta l'altra banda. A veure, tira la capçalera Fins demà! ¡Ay, Barry, última vez que oirás esta musiquilla! Muy buenas, ¿qué tal? ¿Cómo estás? Ah, que estamos bien. ¿Preparando ya las vacaciones? Eh, no. No voy a quedar. ¿Preparando la preparación de las vacaciones para dentro de dos meses? Eso siempre, se preparan las vacaciones hasta... Exacto. ...a primera semana o dos semanas. Hasta que llega el momento que a lo mejor puede ser en septiembre perfectamente, pero bueno, da igual. Ya estamos en modo veraniego, ya nos da todo igual. ¿Qué tal estas dos semanitas? ¿Cómo ha ido? ¿Todo bien? Sí, sí, sí. Hemos ido viendo series, me tengo maratones y ya tenemos material para hablar, ya. Toma, toma. ¿Maratones has hecho? Eh, uno, maratón. Un maratón. ¿De qué? ¿Alguna cosa que tenías por ahí colgada o qué? Sí, una de las que vamos a hablar de esta semana, que comentamos hace dos semanas, que nos entrenaban que eran Sense8, la serie de los hermanos Watton. ¡Hombre! Sí, sí, sí. Tenía muchas ganas de hablar de este tema. De entrada, porque no he visto ni un solo capítulo, por ti... Me iba a soportar mogollón. ¿Eh? No, no, bueno, a ver, tú dijiste que era un poco mierda pinchan a un palo, así que no la he visto. Sí, o sea, he pasado por muchas etapas de duelo y de amor. Las doce etapas de aceptación de Sense8. ¿Cuáles han sido? A ver, cuenta, cuenta. No, pues, a ver, la serie tiene doce episodios. Me los he metido enteros en un fin de semana. ¡Hala! Doce episodios en un fin de semana, madre de Dios. Sí, sí, sí. Imaginaos mi vida social. Cuando hay series de por medio, la vida social es lo de menos. Ya, nada, lo he hecho por vosotros. Claro, porque tú cumples con tu deber y con tu trabajo. Eso es. Vale. Bueno, pues, a ver, la serie empieza, pues, presentando a ocho desconocidos, emigrantes pasos del mundo, y que de la noche a la mañana empiezan a percibir, pues, se miran en el espejo y como que es otra persona, o sea, como si tendría una especie de interconexión estas ocho personas. Vale. Como en un vínculo telepático, digamos, ¿eh? Pues, bueno, una serie muy... lo que quiso hacer Tim Kim en Touch, aquella serie después de eso es... ¿Cuál, cuál? Eh, Touch, una serie de quizás Sutherland con un niño repelente sobre que todo el mundo se ha realizado y demás. Me acuerdo, me acuerdo. Ah, sí, me acuerdo. ¿Por qué me acuerdo de eso? ¿Esa serie era de Tim Kring, creador de héroes? Sí, sí, de creador de héroes. Después de héroes se pasó a Fox y nos dejó ese... Esa cosa. Esa cosa. Oye, perdona, que haga un inciso. ¿Tim Kring está detrás de la nueva temporada de héroes? Pues, si te digo la verdad, no tengo ni idea, ni me interesa. Ni lo sé, ni me importa. Ya, a mí tampoco mucho, pero bueno, por curiosidad pensé, ¿habrán? ¿La habrán llamado? Pobre tipo, ¿sabes? De seguro, porque yo he intentado resucitar la serie desde Grapple. Ya, pero igual le han hecho la putadilla. Han dicho, bueno, vamos a resucitar la serie, pero... Es que no tienes el perfil, no encajas en el trabajo. Bueno, perdona, perdona, sí, sí, sí. Sense8. ¿Ves el primer episodio y dices, es el primer episodio que he visto en una serie? O sea, es catastrófico. Los diálogos son horribles. O sea, yo escribiría mejores diálogos, pero yo, de verdad, es mochornoso el primer episodio. ¿Qué te esfuerzas de ir? Dices, no sé. A mí los Wattieskis tengo que decir que soy bastante seguidor y quieras que no, con sus más y con sus menos, los tolero muy bien. ¿Querrás decir con sus menos y con sus muchos menos, eh? Porque últimamente... Joder, speech racer, creo que al final ya tienen cosas. Bueno, es tu opinión. Luego te vas a ir a un Júpiter Ascending y te dices, ¿cómo sigo yo ahora? Claro, es que esto de Júpiter era... es fumable, esta cosa. Yo te diría que es una falsa autoridad, esta sí está. Es posible, es posible, Alan Smithy. Vale, entonces, bueno, Sense8, esta gente... Empiezas la serie y ves que hace aguas por todos lados, o sea, las tramas son inconexas, son muy inaguas, o sea, no tienen sustancia. Y bueno, pues pasan los episodios, pasan los episodios, pasan los episodios, y sin darte cuenta, te vas quedando con los personajes, porque es una serie de personajes que importen. El factor de ciencia ficción es mínimo. O sea, si la serie se articula en 12 episodios, 9 de ellos son los personajes con sus tramas propias. Ningún tipo de trama horizontal ni nada. Ah, o sea, cada uno por su lado, estos 8 personajes... Es una más representación de personajes. O sea, es un piloto de 10 capítulos. Efectivamente, 9. Y luego tienes los 3 últimos, en los que ya, sí, vuelven a retomar la amenaza que presentan en el piloto, y ya es una serie mucho más dinámica, llega a tener momentos de brillante, de decir, oye, estás haciendo cosas que no he visto en televisión. Y sobre todo la forma. El montaje de la serie es brutal. Tienes escenarios en Seúl y escenarios en México, que de verdad, están hechos en Seúl y en México, y el montaje de una conversación entre dos personajes pivotando entre estas dos localizaciones es perfecto. Bueno, no me dices mucho tampoco. O sea, bueno, vale, lo que pasa es que sí, bien, pero es un 25% de la serie, ¿no? Tres capítulos... Que te lo digo ahora, una vez terminada la serie, no me molesta ahora ese inicio. Porque sí que es un inicio lento, muy lento, excesivamente lento, pero he terminado la serie queriendo a los personajes. Y es una serie de las que te quedas con los personajes. Bueno, esto está bien. A mí las series lentas no me desagradan. O sea, una serie por el hecho de ser lenta no me desagrada. Es lenta y mala. Es que ese es el factor, ¿eh? Es lenta y mala. Pero llega ese momento en el que les quieres tanto que no te importa que sea mala. Que le des la gracia. Pero cuántas series malas hemos visto que nos caían bien porque el personaje pues era querible, pero la serie era una bazofia, infumable. Yo es que te lo digo, en serio, me cuesta mucho expresar las sensaciones que ha provocado en ti. Es eso. Eres mala, eres muy mala, pero te quiero. Un poco por pena, un poco por... Bueno, porque logra que... Sí, no sé, no sé, pero... Joder, me funciona y me funciona mucho al final. Bueno. Vale, oye, pues no sé, ahí está. Las críticas han sido más bien tibias, ¿no? En general. A ver, también es cierto que las primeras críticas que hablaban de los tres primeros episodios eran bastante malas. Sí. Esta serie es un sinsentido. Sí. Pero es que es lo que te digo, o sea, creo que le viene muy bien el maratonear. Ajá. Porque al ser episodios tan impulsos, con el maratone es cuando realmente... Yo no me imagino esta serie viéndola de semana en semana. Vale, ya, la gente se cansaría demasiado pronto. Y es capaz de recordar lo que pasaba en el episodio anterior. Ya. De todos modos, esto es Netflix, ¿verdad? Eso es. Y Netflix, pues, te pone todos los episodios a palo seco, todos a tu golpe, con lo cual puedes hacer el binge-watching este y... Yo creo que de la serie que ha presentado Netflix propios hasta ahora es la mejor para maratonear. Mejor que Orange is the New Black, que es la serie de maratonear, por ejemplo. Sí, porque mira, Orange is the New Black pretendía hacer lo mismo, de pegar un maratón. No he pasado dos episodios. ¿Dos? ¿No he pasado de dos? ¿Querías ver los trece y no he pasado de dos? Nada, nada. He visto dos. Porque no sé... Que no sé lo que tienes en ti. Que no sé, que de verdad, que no lo sé explicarlo. Bueno, no. Ahí está la magia del cine, la magia de la televisión y de los Wachowski y de sus paellas intergenéricas, interestilísticas. Oye, ahora... A nivel actoral, con caras muy... No sale nadie, ¿no? No sale nadie. Miguel Ángel Silvestre, como la aportación española. ¿Ah, sí? ¿Pero este es el de Un paso adelante? ¿Puede ser? No. Ah, no, no, no, no. Este es Miguel Ángel... Muñoz. Vale, perdona. Miguel Ángel Silvestre es... Este es el suje de cintentos mentores. Vale, vale, vale. Es uno como os cooperas. ¿Este sale en la serie? Es uno de los ocho protagonistas. Tiene una trama muy importante. Es la trama más difícil de llevar porque es tremendamente ridícula. Interpreta a un actor homosexual famoso por hacer películas, acción, telenovel, escas. Y sus tramas, te lo digo, es que son incapaces de... No sé, son un horror. O sea, son muy difíciles de llevar. Y su personaje es una pesadilla para cualquier actor. Pero de verdad que lo consigue llevar bien. O sea, él cumple como actor. Albor del ridículo, pero te lo crees. ¿Y qué hace de sudamericano o de mexicano o así? No, porque el acento no pone acento de aquí, vamos. Dicen que es un actor que cae en su patria de Barcelona y demás. Ah, vale, vale, vale. O sea, hace de español, digamos. Sí, sí, sí. Vale, vale, vale. Bueno, o sea que la apuntamos como serie chunga. Que, sin embargo, poco a poco te vas... Tienes valor. Te vas haciendo a ella. Yo no, yo ya te digo que no. Ya sabes, ya me conoces. No, no, no, digo a nuestros oyentes. Pero sí, a nuestros oyentes. Oye, si alguien va por el episodio 7 y dice, esto es una auténtica... Bueno, que aguante. Y que la haya terminado y no le haya gustado. Pero también te digo que si consigues terminarla es porque algo has pillado. Sí, no, eso es cierto. Sí, a veces estas cosas te cuestan mucho y cuando llegas al final dices, coño, bueno, pues mira, me ha recompensado de alguna manera. Bueno, pues Senseita, ahí está la serie de los hermanos Wachowski, responsables. Entre otras lindezas de la tercera parte de Matrix o de Jupiter Ascending, por seleccionar algo. Y de Speed Racer. Y de Speed Racer. Creo que eres la única persona del mundo. Creo que ni siquiera a Matthew Fox. Y me consta que Matthew Fox tiene los estándares muy bajos. La tengo en DVD, con eso te lo digo todo. Pues creo que eres la única persona a quien le gustó. A ti y a tu hermana. Pues ahí queda Senseite, apuesta de Netflix. Yo pensaba, mira, Netflix ya la ha cagado definitivamente. Bueno, definitivamente no. Por primera vez la ha cagado. No, ahora yo estoy sufriendo a ver si la renueva. Porque imagínate una serie en la que estás grabando en nueve países diferentes. Ya, no, no, es un poco locura. Es un poco locura. Yo creo que esto es una empresa de esas que... Vosotros sí, volando de un lado para otro. Y los actores moviéndolos de un lado para otro. Porque todos los actores están en todas las localizaciones. Ah, ¿sí? O sea, te vas turnando, pero a cada actor, a mí me han visto en Islandia, le has visto en Seúl, le has visto en todos los sitios. Esto es pastizal, ¿eh? Porque, claro, creí que tenían distintos equipos de rodaje, tal, un poco se podían... Pero no, no, si desplazan a todos... Una barbaridad que conversaciones entre diferentes países... Es mágico, de verdad. Está muy bien conseguido. Bueno, pues ahí está. Senseite, apuntada. Entre paréntesis, de alguna manera. Para valientes. Esto, Orange es de Nubla, ¿qué? ¿No has pasado de los dos capítulos? ¿Por qué? ¿Porque está más floja? No, no, me encanta, me sigue encantando. Lo que pasa es que ya no la veo tan... Tan excepcional. Tan diferente como... Igual es porque sigo dos series de la misma temática. También estoy siguiendo vis-a-vis la española. Ah, ¿sigue vis-a-vis? Sí, sí, sí, sigue. Y está remontando datos la audiencia. O sea que... Bueno. Una temporada anunciada muy merecida. Bueno, ¿cuántos lleva ya, de la primera? Uf, ocho. Ocho, por ahí. Y no me equivoco, siete, ocho. Vale, vale. No sé por qué tenía la sensación que había acabado. Sé que acabó Refugiados. No, Refugiados. Eso es, se fue conmigo. ¿Cómo funciona Refugiados? ¿Lo sabes? Fatal. Fatal, ¿no? Ha empezado mal y ha terminado peor. Uy, uy. Rompando el 7% de audiencia. Bueno, pues oye, mira, para una apuesta un poco arriesgada que tenía Antena 3. Arriesgar, pero también fallidad. No, no, no, las cosas como sean. Oye, es que he arriesgado mucho. Ya, bueno, pues así te ha salido el producto, tontaco. Pues está bien arriesgar, pero bueno, está bien arriesgar y que salga bien. Si la BBC, coproductora de esta serie, se va a atrever a estrenarla en el Reino Unido. Ah, que igual visto lo visto dice esto paso, ¿no? O sea, que se lo queden ellos. Yo creo que irá a la vez que ha puesto el nombre y poco más. Vale, vale, vale. Bueno, pues lo siento por Natalia Etena. Se tendrá que quedar con sus anuncios de cerveza. Ah, no, ya no sale Juego de Tronos, ¿no? No sé, igual las redes rescatan, pero por ahora no. Ya no estoy parado. Sí, ha como desaparecido mucho. Oye, ¿qué te ha parecido el final de Juego de Tronos, por cierto? El final y la temporada en general. Todo el mundo está diciendo que es la temporada fallida, el gatillazo de Juego de Tronos. Sinceramente a mí me ha parecido una temporada muy buena. Mejor incluso que la anterior. Con la anterior yo sé que tuve varios problemas. Sí que hay tramas que funcionan mejor que otras. Toda la trama que se rodó en España es terrible. ¿Cuál es la trama que se rodó en España? La de las... De Dorn. Vale, vale, sí, sí, sí. Es muy floja esta subtrama. Realmente es muy floja. Sí, sí. O sea, no ha aportado nada. Hemos terminado la temporada y no ha aportado nada. ¿Algún que otro momento ridículo? O sea, incluso la escena de acción en el Parque del Seguro, no sé cómo se... Uh, me pareció terrible. Una escena de acción con Lannister, ¿no? Parecía sci-fi. Era muy chunga. Me pareció altamente chunga esa escena. Pero a mí, yo estoy contigo. A mí me ha gustado la temporada. Me ha parecido de las más flojas. Empezó un poco perezosa, pero ha terminado bastante bien. Y incluso el... Sí, sí. Te le digo de verdad. Los espectadores que tienen el episodio... Siempre el episodio de Juego de Tronos es el episodio bomba, por así decirlo. El 9, ¿no? Que nos soltaban la pasta y el shock emocional. Sí. Esta temporada hemos tenido tres episodios bomba. Los tres últimos, todos tienen su... Sí, todos tienen su miga. Pero es que tampoco necesito que Juego de Tronos tenga esa chicha, porque durante el resto de episodios, las tramas, una conversación entre Cersei y Margari. O sea, este tipo de cosas son las que me parecen que hacen realmente buena a Juego de Tronos. Sí, sí, sí. Los shock emocionales. Sí, sí, sí. Estoy totalmente de acuerdo contigo. Juego de Tronos, para mí, es grande porque es una serie muy bien escrita, muy bien rodada, técnicamente y tal. No pasa nada. Sí está pasando. Pero, ¿eh? No esperes al 9 episodio para decir que ha pasado algo, ¿no? Sí que está pasando. No, no, claro, claro. Sí, sí. Esto es lo bueno de la serie. Lo que pasa es que también debo decir que para mí lo bueno de la serie son los guiones, pero en esta temporada han empezado a fallar un poco los personajes. Para mí, ¿eh? Hay algunos personajes que se han empezado, no a desdibujar... ¿Evolucionas el personaje o cómo los han representado? Ambas cosas. Me refería a cómo los han representado, pero lo otro también. Algunos personajes no han evolucionado, aunque parezca que sí, pero se han quedado estancaos. Y otros los han empezado a caracterizar con una brocha demasiado gorda. O sea, hay momentos demasiado, para mí, demasiado burdos de caracterización de personajes. Demasiado. Los malos ya son demasiado malos y ya no pueden ser más. Los imbéciles son demasiado imbéciles. O sea, han perdido el matiz. Pero, por ejemplo, un momento. Dime un momento en el que Geoffrey no se trata con brocha gorda como el villano. Bueno, sí, sí. Durante las temporadas en las que decíamos que Juego de Tronos era Gloria. Sí, no, no. Es posible. Es posible que esto no sea nuevo. Siempre hemos tenido los grandes villanos. Y, mismamente, tenemos a Persei, esa gran villana madre coraje... Barra Juana de Arco. Su evolución, a mí, personalmente, he pasado de odiarla, amarla, no sé qué hacer con ello. O sea, y siempre de forma coherente. En ningún momento he notado el cambio. Sí, no, no. Si me están presentando a otro personaje. No, este personaje en concreto creo que está muy logrado. Pero Ramsey Bolton, por ejemplo, me parece un personaje muy, muy flojo. Muy flojo. Yo no, tan diferente de cómo presentaban a Geoffrey, por ejemplo. Yo creo que se les ha ido un poco de las manos. Este es un psicópata de ley. Sí, sí, sí. Es un Geoffrey, lo que pasa es que es un Geoffrey demasiado pasado de vueltas. O los últimos coletazos del personaje de... Los últimos coletazos, quiero decir, los últimos momentos en que veíamos a Stannis en esta temporada, para mí perdió toda la fuerza que podía tener para convertirse en un moñeco. Con Stannis nunca... Su trama nunca me ha aportado nada. No, no empatizaba. No empatizaba mucho más. No empatizaba. Y sus brujerías y sus... Jugar con el resto de personajes que Stannis. Stannis era un peón. Sí, sí, sí, sí. Era un auténtico pelele. Pero bueno, aún así, sus tramas tenían cierta sutileza. Las últimas cosas que han pasado en su línea argumental, me parece... Pienso en una en concreto, una escena que dio mucho que hablar. Me parece ya demasiado. Me parece que han perdido la poca sutileza que podían tener. Pero bueno, en fin, ¿no? A ver, no, pero sin hablar de spoilers, vamos a hablar del primer episodio. El primer episodio, no creo que nadie en el spoiler hemos... Terminaba con esa escena en la que Jamie, tras hacer lo que hacía, arrojaba a cierto personaje por una ventana. ¿Qué hay más burdo que eso? Bueno, no, no, si... O sea, esa es su carta de presentación. Es que, no sé, yo creo que estamos buscando sacar puntillas a... No, esto no se corresponde con el personaje. Tampoco conocemos tanto a ese personaje como para decir si esto le pega o no le pega. Ya, ya, ya. Habrá que ver qué consecuencias tiene esto en la trama y demás. Sí, sí, desde luego, desde luego. No, no, yo no hablo tanto de si le pega o no le pega un personaje. Hablo de que me da la sensación. Igual es una... Tampoco me parece... ¿El qué, el qué, perdona? Sí, que igual te parecía más violencia gratuita. Bueno, sí, todo un poco más de brocha gorda, ¿no? No sé explicarlo mejor. No sé, igual es una sensación propia que me he metido hasta allá de la cabeza y no salgo de aquí. Bueno, pero es que es un tema que se ha comentado mucho. O sea, todos los blogs se ardieron después de la emisión de ese episodio. Me imagino que todos sabemos de qué hablamos. Y yo, de verdad, no veo el problema. Ya. No, a ver, yo empezar a... Me parece una experiencia muy potente emocionalmente. No, no, no, lo es, lo es. Y está bien hecha y está bien rodada. Y yo creo que sacar los tanques a la calle, como hace la gente, me parece excesivo. Es decir, estos pifostios que monta El Respetable me parecen excesivos. Porque de entrada hablamos de una ficción y ya está. Pero bueno, oye, como espectador un poco crítico, a mí me da esta sensación... Me puedo equivocar perfectamente. En cualquier caso, estamos de acuerdo que no ha sido una temporada... Para mí no ha sido una temporada mala. Lo que pasa es que veníamos de temporadas muy buenas. Para mí las cuatro primeras fueron muy buenas. En mi opinión, en la tercera temporada fue el punto álgido. Sí. Ahí fue una progresión en... Y la cuarta bajó un poquito. Con la cuarta temporada, ya te repito, que tuve bastantes problemas. Ajá. Y con esta, no he tenido esos problemas. No me ha parecido lo brillante que fue la tercera temporada, por ejemplo. Ajá. Pero no me ha molestado prácticamente nada. Ya te digo, picando la de la maniador. Bueno, cuestión de matices, de opiniones personales. No sé. Todos tenemos opiniones. Sí. No, no, yo creo que tú y yo estamos... Bastante de acuerdo con esta serie y con esta temporada. También, bueno, es innegable eso, que la gente se ha sentido muy estafada. Muy estafada. Lo que pasa es que también la gente es un poco trola en general, todo el mundo. Y cuando algo funciona, pues mola más decir que no funciona. Pero, bueno, ahí está. Juego de Tronos. La temporada que viene volverá a congregar a toda la parroquia. Volverá a batir récords, seguramente. Y ya está. Exactamente, porque eso, mucha crítica, pero al final de temporada, tope de audiencia. O sea, máximo que ha hecho... Sí, sí, sí. Sí, sí. No, no, es verdad. O sea, a mí me parece genial que una serie hagan batas sus propios récords. Pero, hostia, la gente es un poco canchina, ¿eh? Tanto troleo por todas partes. Bueno, en fin, pues nada, ahí queda el tema Juego de Tronos, que lo he sacado. Lo he metido así un poco con calzador, pero creo que había que hablarlo, porque es un tema importante. Eso es. ¿Pero tú tenías algo más en la recámara? No, sin más, voy a comentar un apunte y lo dejamos, si te parece. Vale, venga, dime. La gran serie que pone cabecera a mi sección, Gravity Falls. Sí. Vuelve este verano. ¡Hombre! Vuelve el día 13 de julio. ¡Hala! Esto es ya. Sí, y como apunta así un destacado, los que siguen la serie, la serie terminó con un cliffhanger impresionante. Y solo vamos a decir que la voz que va a dar vida a ese personaje es la de J.K. Simons. ¡Oh! ¿De verdad? Sí, sí, sí. J.K. Whiplash Simons, ganador del Oscar. Efectivamente. Hostia, esto es muy bueno. Bueno, para quien no lo sepa, es una serie, hemos hablado varias veces, pero bueno, es una serie de animación. Sí, pero bueno, siempre está bien recordarlo. Gravity Falls, una serie de animación de Disney Channel, ¿no? ¿Cómo se llama el canal? Disney Channel, Disney Channel. Es Disney Channel. Disney Channel, en principio enfocada para niños. Que ven aventuras de verano en la fecha de su tío, y todo está bañado con historias de misterio... Exacto, ciencia ficción, terror... Imaginación... Exacto. Con los referentes para el espectador adulto. Correcto, una serie en principio destinada al público infantil, pero es una serie para hipsters, ya está. Y nosotros tenemos un punto hipster y nos mola, a mí me encanta la serie. y es la serie cuya cabecera, pues como has dicho tú, ilustra tu sección. Vale, pues estupenda noticia, 13 de julio. Si no he visto que esta serie puse a bus al día, porque vale la pena, y bueno, es una temporada y media que llevan emitidas, con lo cual de aquí al 13 de julio da tiempo. Yo la recomiendo muchísimo. Gracias a ti, porque tú fuiste quien me la recomendó a mí, yo me enganché y me encanta, amo esta serie. O sea que, vale, pues ya está, apuntada la fecha, 13 de julio, y con esto terminas... Ha quedado bonito, porque... Estamos en septiembre, que me estás ahí loco con los subpros y demás. Exacto, uf, ya me estreso nada más pensarlo, pero te has fijado que has dejado la sección como muy bonita, o sea, empiezas con Gravity Falls y lo cierras con Gravity Falls, has puesto un lazo... Ojo, el círculo de la vida. Exacto, es todo como un círculo kármico. Vale, tío, oye, es que jamás podré darte suficientes gracias por esta sección que estás haciendo desinteresadamente. Cuando vengas a Barna te invito a comer un día, recuérdamelo, porque luego vienes y te pagas tu comida. No, dímelo, que te la pague yo. Que tengas un verano muy de coña, ve muchas series, porque tienes que coger fuerza para septiembre si es que volvemos. Para no perder el árbitro. Y para no perder el árbitro. Y seguro que te supone un esfuerzo muy grande ver tantas series y tal, pero oye, es tu curro, así que hazlo. ¿Vale? Vale, perfecto. Un abrazo muy grande. Cuídate muchísimo. Hasta luego. Un abrazo muy grande. Un abrazo muy grande. Un abrazo muy grande. Un abrazo muy grande. Un abrazo muy grande. Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! això, doncs, compleixen 75 anys i Panini ha editat un totxo considerable, molt considerable de 700 pàgines en aquest format Marvel Gold una mica, bueno, semblant als Marvel Gold que editen recentment en diferents etapes de tots els personatges bé, doncs, 700 pàgines de Lo Mejorcito que ha donat la casa en els darrers 75 anys és a dir una recopilació d'algunes de les millors etapes dels personatges que han passat per l'editorial o més ben dit, les millors etapes, les millors fases, les millors, no sé com dir-ho les millors històries que han tingut lloc a l'editorial Marvel en aquest totxo, en aquest volum en aquest mega libraco podem trobar coses tan, tan importants per la història del còmic no només per Marvel, sinó, doncs, això, per tota la història del còmic de superherois i per tota la història del còmic comercial en general, coses tan importants com el naixement de Spiderman com el naixement de Los Vengadores és a dir, hi ha els primers còmics de Spiderman hi ha els primers còmics de Los Vengadores històries còmics que estan editades en altres formats que es poden trobar fàcilment però que aquí estan juntetes totes una darrere l'altra els primers enfrontaments amb els villans clàssics de cada superheroi és a dir quan es troba a Spiderman quan es troba a l'Octopus coses d'aquestes què més? coses com l'etapa de James Teranco de Capitán Amèrica coses com l'arribada de Galactus aquest bitxarraco aquest com a mundos aquest déu gegant que es menja planetes de l'univers Quatro Fantásticos l'arribada de la visió de Los Vengadores és a dir, tota una sèrie de còmics de diferents capçaleres de diferents personatges que van marcar, doncs, això aquests personatges en qüestió i, com us dic, tot el món dels còmics superherois en general a part d'això que més hi ha la mort de Gwen Stacy aquest moment traumàtic de la vida de Peter Parker alias Spiderman una saga d'Iron Man que és el demoni en una botella reconeguda com potser la millor saga la més definitiva de la història dels personatges la conegudíssima Dias del Futuro Passado aquella sèrie aquella petita saga en tres números que va servir com a punt de partida per la darrera peli d'X-Men fa un any l'any passat va ser la segona X-Men la continuació d'X-Men primera generació aquella que va dirigir el Brian Singer doncs es basava en aquest Dias del Futuro Passado que també està en aquest volum alguns moments més molt celebrats dels quatre fantàstics guionistes pel John Byrne el Daredevil del Miller és a dir una sèrie d'historietes doncs això que han configurat diguem l'imaginari de tot amant del còmic superheroi que jo crec que més o menys tots els que els agradi el gènere doncs tindran aquestes estudietes però penso que és una opció de conya per tenir-les ben agrupadetes a un cop de vista i sobretot és una proposta que ha funcionat molt molt bé per la gent que vulgui apropar-se per primera vegada aquests còmics o que digui és que vull conèixer les coses més d'allò de la Spiderman no sé per on començar doncs escolteu comenceu per aquí perquè us trobareu autors com Stan Lee com Jack Kirby com James Teranco bueno autors guionistes dibuixants com John Byrne que dibuixava i guionitzava les seves pròpies històries el primer el papà Romita ja en busquem a tots aquests dibuixants que van donar forma a Marvel estan tots aquí ficats un rere l'altre amb textos explicatius contextualitzadors intercalats uns textos molt reveladors que ajuden a veure per on anava molt bé la cosa i tot plegat doncs això en un volum jo crec que bueno històric és com molt rimbombant però un volum d'aquests que s'han de tenir a l'estanteria com a oro empanyo i que sembla el més flipant de tot costa només 30 euros no és per fer ara publicitat barata però solo 30 euros però és que és veritat és un tot xacó de 700 pàgines que us surt per 30 oretes a veure 30 euros no tothom els té però bueno jo penso que és una relació qualitat-preu impecable i absolutament insuperable i de veritat no vull semblar un manador porta a porta però és que corret insensatos ja t'acons tot mängd bon on сят un planner Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit