Disco Rayado
Programa de temàtica relacionada directament amb la psicologia i un tema musical lligat a la qüestió abordada a cada programa. Amb Raquel Hidalgo, especialista en Cultura Musical i David Fernández Cejas, psicòleg i col·laborador del magazine La Rambla.
Subscriu-te al podcast
Country vs Blues, Idealització Romàntica i Fama: Zayn “Alienated”, Rihanna “Drunk on Love” i Elvis vs Pet Shop Boys
Resum general
Introducció i marc del programa
- Episodi de “Disco Rayado” dedicat al món del country i les seves fronteres amb el blues, amb “Alienated” (Zayn) sonant de fons al començament.
- Conversa oberta i personal entre Raquel i David, combinant música i psicologia.
"El amor se construye, la seguridad se construye, la confianza se construye, todo se construye."
Temes principals
1) Autoexigència, comparació i expectatives (anècdota de jam session)
- Raquel comparteix una experiència a una jam session on es va sentir "insuficient" en comparar-se amb professionals.
- Claus psicòlogiques: la comparació social i les expectatives inflen l’autoexigència i el judici propi.
- Missatge central: paciència, procés i aprendre de les males experiències per créixer.
2) Country vs blues amb “Alienated” (Zayn)
- Zayn (ex One Direction) explora un so de guitarres que molts identifiquen com country, però ell prefereix etiquetar-lo com a blues.
- Distinció cultural: el country s’associa a tradició i folklore nord-americà; el blues a una expressivitat més crua i temàtiques dures.
- Idea clau: els gèneres són permeables, però el relat i la identitat sonora importen.
3) Idealització romàntica i construcció de l’amor
- La idealització crea expectatives inassumibles; quan la química inicial baixa, apareixen temes no parlats.
- Ingredients per a relacions sanes: converses difícils, treball personal, comunicació, autoconeixement i alinem amb l’altre.
- Risc habitual: entrar en dinàmiques de queixa i culpabilització mútua.
"El amor se construye… No es algo improvisado que surge."
4) Fama, fandom i polarització mediàtica
- De l’idealització amorosa a la idealització de celebritats (Miley Cyrus, Michael Jackson, Britney).
- Fenomen fan: una sola figura pot "moure masses"; però el mite pot caure en segons (escàndols, controvèrsies).
- Polarització actual: o déu o dimoni; pressió i salut mental en perfils mediàtics.
- Recordatori: fer-ho per amor a l’ofici, no pels seguidors; cal descansar i sostenir-se en valors.
"Un día te tienen en el top of the world y otro día en lo más abajo."
5) Rihanna — “Drunk on Love”: l’amor com a intoxicació
- Metàfora central: enamorar-se intensament com "emborratxar-se d’amor" (addicció/seducció).
- Fitxa ràpida: tema del disc “Talk That Talk”, produït per Stargate.
- Clau lírica: honestedat emocional; assumir que seguirà estimant amb intensitat.
6) Dinàmiques de cites: sinceritat vs “fer-se el/la difícil”
- Debat sobre jocs de seducció, reforç intermitent i el paper de la sinceritat.
- Bones pràctiques: comunicar límits (evitar el ghosting), no "desbordar" d’entrada, respectar tempos.
- Idea força: coherència i claredat estalvien patiment i malentesos.
7) Tancament musical: “Always on My Mind”
- Contrapunt final amb versions d’Elvis Presley i Pet Shop Boys; preferència pel to emotiu d’Elvis.
- Missatge de fons: nostàlgia, penediment i amor que persisteix.
Idees clau
- L’amor és una construcció conscient, sostinguda per converses i treball personal.
- La idealització (de parella o de famosos) comporta decepcions quan topa amb la realitat.
- Sinceritat i límits > jocs i silencis.
- Gènere musical com a identitat: country vs blues com a marcs expressius i culturals.
- Fer per amor a l’art sosté carreres; fer-ho per validació externa desgasta.
Episode Sections

Benvinguda i marc temàtic (country/blues amb “Alienated” de fons)
0:42Presentació de l’episodi, enfoc en el country i menció del tema “Alienated” (Zayn) com a fil musical inicial.

Anècdota de jam session: comparació i expectatives
1:46Raquel explica una experiència on es va sentir insuficient en comparar-se amb professionals; reflexió sobre judici propi, paciència i aprenentatge.

Zayn i el so entre country i blues
5:12Context sobre Zayn (ex One Direction) i “Alienated”; debat sobre etiquetar el so com a blues vs country i què significa ‘country’ culturalment.

Idealització romàntica i construcció de l’amor
7:11David desenvolupa que l’amor es construeix amb converses difícils, treball personal i confiança; riscos de la idealització i la queixa constant.

Fama, fans i polarització: del mite al declivi
15:33Casos: Miley, Michael Jackson, Britney; pressió de la fama, identitat pública i necessitat de fer-ho per amor a l’ofici (exemple d’Ibai).

Rihanna — “Drunk on Love”: embriaguesa emocional
20:05Lectura temàtica de la cançó (amor com a intoxicació) i crèdits de producció (Stargate); defensa de l’honestedat emocional de Rihanna.

Seducció i límits: sinceritat vs fer-se el/la difícil
22:03Debat sobre estratègies de cites, reforç intermitent i evitar el ghosting; apostar per la claredat i el respecte dels tempos.

Versions d’“Always on My Mind” i preferències
27:00Comentari final sobre Elvis vs Pet Shop Boys; es prepara l’escolta de la versió d’Elvis.

Pista final: Elvis — “Always on My Mind”
27:54Tram musical amb la cançó d’Elvis sonant íntegra o en bona part.

Outro i comiat
30:27Secció de comiat amb salutacions recurrents i tancament del programa.
No two people are the same Stand beside you but just far enough away Last night we were drinking Tried to think away the pain Made that age all mistake Tried to disconnect my body From my soul, from my soul See, I feel alright already On my own Can you let me be intoxicated Hola a todo el mundo y bienvenidos, bienvenidas a Disco Rayado. Ya no sé ni por qué capítulo vamos, pero hoy el episodio se centra en hablar del country Y es por eso que tenemos de fondo un tema que se llama Alienated, que es de Sein y que salió hace muy poquito, el 12 de abril. Pero bueno, antes de explicaros un poco el bagaje de esta canción, saludo como en cada episodio a David Fernández Cejas. Bueno, te voy a decir buenos días y eso que no es ni de día, ¿eh? Hola. Así más atemporal. Hola Raquel, ¿cómo estás? ¿Cómo estás tú? Te iba a preguntar lo mismo. A ver, estoy... Siempre que grabo y eso ya pues me pongo contenta y tal, pero estoy bastante cansada. Uh-huh. Ya han sido unas semanas un poco bastante... Bueno, como muchas cosas. Y ahora, si quieres, me pongo un poco más personal cuando te explique cositas de estas canciones. Pero bueno, no sé, me he estado como... ¿Quieres que te explique una cosa? Explícala. Ya. Como este podcast va de música, el otro día, sin entrar mucho en detalles, estuve en una jam session. ¿Sabes lo que es eso? No. Es un sitio donde la gente va a cantar, ¿vale? Se prepara una canción y va a cantar. Y yo... Sin letra, detrás. ¿No es un karaoke? No, es en plan gente profesional o que se le da muy bien cantar, va allí en directo a cantar. Uh-huh. Entonces, es verdad que yo ya había hecho una actuación en directo, que fue la que expliqué aquí en el último episodio con mi profe de canto, que la teníamos preparada con el piano, que él tocaba el piano, yo cantaba y todo eso. Pero en este caso era como más improvisar, cantar lo que te gusta, tal. Pues me sentí un poco insuficiente, por así decirlo. Pero también luego me di cuenta, porque además grabé un vídeo y mi profe me dijo, ¿tú te has dado cuenta de que, porque él conocía a gente que había participado, de que la gente que ha participado es profesional, han ido al liceu, ¿sabes lo que te quiero decir al liceu? En plan, hay gente que ha salido en la voz del palo. Porque, no sé, salió un poco como... Bueno. Y sí, estoy un poco... No sé cómo decirte, juzgándome esta semana, sí. No sé por qué te estoy contando esto, pero bueno, hay que ser sinceros. Y una pregunta. Te miraste con ese juicio de la comparación. Insuficiente. Sí, comparándome estoy, sí. Insuficiente, porque vistes gente que lo hacía muy bien y tú querías hacerlo muy bien, sin saber el camino que ellos han llegado para hacerlo así, o sin saber el talento y el don que tienen. Total. Pero en un ámbito que yo creo que es como el mismo para todos, pero están en un punto en el que yo aún no he llegado. Y lo hablé con Alejandro, con mi profe de canto, y me dijo, primero, no tengas prisa por lo que tú acabas de decir, ya llegarás a eso. Y luego es eso, lo que te estaba contando antes del podcast, que en esa misma clase, el martes, pues me enseñó cómo hacer unas notas, que es como si te dejas de juzgar y tal, puedes llegar a eso. Pero bueno, que también te digo una cosa, que vivir malas experiencias, que no todo es un camino de rosas, y que haber vivido eso, pues está bien, no sé. Es que es la vida, es que no todo me va a salir siempre bien, ni me voy a quedar con buena sensación de todo, ¿no? Digo. Tuviste experiencias que las juzgasteis como malas porque la expectativa que tú tenías era mayor, o cuando te pusiste en comparación con otros, vistes que te faltaba un largo camino, pensabas a lo mejor que te faltaba menos, y ahí pues te entró un poquito de bajón. ¿No? Ya, no sé. Cuando a lo mejor lo único que has podido ver, que si sigues ese camino y te gusta de verdad, a veces lo hemos hablado de aquí, puedes seguir creciendo. Ya, y con paciencia eso. No sé, no sé, sí, no sé. O sea, como que vía, o sea, al final es eso, te comparas y ves a los demás mejores que a ti en general. Y decía, joder, qué altos, esta gente es muy alta, esta gente es como muy, era un lugar un poco exclusivo, ¿sabes? Así pijo. Que yo a veces a lo mejor he podido transmitir eso por ciertas cosas a gente y puede pensar lo mismo de mí algunas personas, ¿eh? Y lo sé. Pero no sé, me sentí un poco como... Pero bueno, nada, esto no era el tema de hoy, pero bueno, lo podemos relacionar. Hoy quería hablar de la idealización romántica, que tiene que ver con una palabra que has dicho tú, que es la expectativa. Y bueno, también lo quería enlazar al country, porque hoy casi todo, bueno, no, todas las canciones de las que vamos a hablar son country. Y hemos empezado con esta canción de Sane, que es un ex miembro de One Direction, del que hemos hablado aquí alguna vez. Y nada, este es su último, uno de sus últimos temas, que corresponde al segundo single de su último álbum, que es Room Under the Stairs. Y nada, al final él dice que el sonido de... le molaba como el sonido de su música con... perdón, de su voz con las guitarras, pero no quiere llamarle country, a lo que él ha hecho, aunque ha sonado muy country, si habéis prestado atención, sino que él quiere llamarlo blues. Y me hace gracia porque justo Alejandro me ha dicho, escucha más blues, más R&B, más música, ¿sabes? Y nada, el blues al final es una música muy negra, a nivel de temática, muy cruda, porque habla como de temas muy... Un día le dedicamos un episodio al blues. ¿Ah, sí? Sí, claro, al final le compaginamos siempre música con psicología, vamos a adentrarnos. Ah, que lo hagamos, pensaba que dices que lo habíamos hecho y yo no me acordaba. No, no, no, digo que lo vamos a hacer, que lo haremos. Total. Explícame un poco el country, de qué va. Es que no sé cómo decírtelo. El country, sobre todo, yo creo que tiene que ver también mucho con una nación, madre mía. Aquí usando palabras un poco, bueno, con lo americano, ¿no? Sí, y es un poco música como... Es un poco, yo lo... Estoy hablando de mi punto de vista, ¿eh? Lo lazo mucho como a lo más de calle, ¿no? Tipo hip-hop. Yo lo tengo más arraigado a las costumbres, más de como ese rodeo, esa fiesta, ¿no? Más interna americana, ¿no? Sí, sí es eso. Pero Sein, por ejemplo, es inglés, no es americano. Ahora escucharemos una canción de dos artistas que sí que están más centradas en este panorama. Pero bueno, no sé. Pero ya te digo, esta canción no era country, era blues, supuestamente. Bueno, pues está muy bien. Y nada, es eso. Como habla de temas crudos, pues quería hablarte de la idealización romántica, que no siempre tiene que ser buena, sino que muchas veces va ligada a una expectativa, ¿verdad? Claro, todo lo que sea idealización está ceñido a un patrón de exigencia donde se sufre cuando no llegas a esa excelencia. Todos queremos la idealización. Parece ser que cuando conocemos una pareja, parece ser que hay una especie de cosquillitas que te hacen sentir con una química especial hacia esa persona y quieres, idealizas a esa persona. Pero cuando se va esa química, hay muchas cosas que no se han hablado en esa pareja. Y hay tantas cosas que hay que hablar para que una pareja sea algo que se pueda compactar, que si no se hablan, al final lo que se va generando es una dinámica o de no hablar las cosas o de hablarlas cuando uno ya está como harto. Entonces, siempre te sueles echar la culpa, le echas la culpa al otro y vais como trabajando, luchando. Más bien aquí utilizaría la palabra lucha para que todo eso se arregle porque en el fondo hay amor, pero el amor solo es una construcción de dos personas maduras que realmente quieren lograr algo juntos y cada uno se ocupa de sí mismo para llegar a estar totalmente trabajado y para hacer que esa relación, el uno con el otro, sean mejores, ¿no? Sí, justo te lo iba a preguntar esto. Entonces, el amor es una construcción, es una decisión, no es algo esporádico, no. No es algo improvisado que surge. El amor se construye, la seguridad se construye, la confianza se construye, todo se construye. No nada es un término global que amor. El amor hay que construirlo y se puede tener un amor y se puede crecer en el amor. Pero para crecer se hace falta conversaciones difíciles, trabajo personal, comunicación, entenderse mucho a sí mismo, conocerse a sí mismo para conocer al otro. Y esos son los ingredientes básicos, podríamos hablar de muchos más. Para poder estar alineado con el otro. Para poder estar alineado. Alineated. Aline, de Alien, ¿no? No, como dices, porque esta canción que estábamos escuchando se llama así, entonces quería relacionarlo. Pues está genial. A tope. Si no, al final lo que hacemos es quejarnos del otro, no hace lo que yo quiero, no me siento bien, esto no me gusta, y acabamos un poco quemándonos. Es verdad. Bueno, vamos a escuchar otra canción, a ver qué os parece. Genial. Genial. Genial. Genial. Genial. Genial. Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! ! Fins demà! Fins demà! ! Fins demà! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! Fins demà! ! ! ! Pins demà! De la cardiura! Esa es una opresión! No es mediocridad, es sinceridad! Es heavy! No es mediocridad, es sinceridad! Pero ¿qué es heavy? ¿Qué es heavy? El hecho de que una sola persona mueva masas! Bueno! Y que tenga incluso... En el caso de la Miley, me parece que… Smilers o algo así se llama como el grupo de fans, quiero decir, que hayas creado ese movimiento, todo en base a ti, a tu figura. Bueno, porque hay gente que se ha llegado a identificar, ha llegado a ver ese personaje de una manera que ha sido idealizado, ¿no? que ocurre y que de alguna manera son personas tocadas. También te digo que hay mucha gente que dice yo admiro a tal persona, a tal escritor, a tal artista, pero prefiero no conocerle por si es un gilipollas. Bueno, luego viene la contrapartida cuando nos levantamos una mañana y salen los diarios fulanito de tal, ha tenido un tema de acoso sexual, fulanito de tal, y entonces ese mito se cae, ¿no? Como en su día parece ser que incluso el propio Michael Jackson luchó contra una serie de confabulaciones o no, no lo sabremos nunca, pero parece ser que ese personaje que está idealizado genera una controversia y pasan de ser dioses a ser villanos en cuestión de segundos. Eso lo dijo también Britney, siempre hablo de ella, pero ella lo decía en un discurso, en plan, un día te tienen en el top of the world y otro día en lo más abajo, ¿sabes? En el fondo del pozo y es como guau. Yo muchas veces que llevo en terapia gente que son conocidas en el mundo mediático, yo veo el dolor o la mochila tan fuerte que es llevar esa presión de ser y no dejar de ser quien es. Claro, es verdad porque hay que mantenerse y está todo además megapolarizado. ¿Te has dado cuenta que si haces algo bueno y eres el mejor, eres un dios, y si haces algo malo ya eres el peor? Es como muy blanco y negro. Incluso gente que le va bien, ¿no? El otro día me comentaba alguien, no sé si es cierto o no, pero aprovecho para decirle que Ibai no descansaba ni un solo día a la semana, ¿no? A pesar de que tiene un montón de seguidores, pero tenía miedo que si un día él no descansaba, perdiera una serie de seguidores. No sé hasta qué punto es cierto o no es cierto, me lo han comentado, yo no lo he visto, pero tiene bastante sentido, ¿no? Tiene bastante sentido y a todos nos ha pasado en un momento, pero hay que descansar, hay que... Y por mucho que seas muy bueno, siempre hay gente peleando por esa carrera. Creo que al final te tienes que conformar, no conformar, conformar con lo que te dé la gana, pero tienes que hacer lo que haces porque lo amas y de ahí nunca te bajarás del carro, ¿no? Es que tienes toda la razón, ¿eh? Esa es la clave, ¿eh? Y cuando los días que te he dicho que estoy cansada, que si al final tú sigues, por ejemplo, en mi caso, consumiendo y haciendo música, lo haces porque te gusta más allá... Es que es ese, esa es la clave. Que te salga desde el corazón y hacerlo con amor. Siempre triunfas desde ahí. Desde el parecer que los seguidores te van a dar tu triunfo, pues es que nunca vas a poder mantener ese estatus, ¿no? Total. Bueno, vamos a escuchar otro tema, esta vez de un artista a la que se ha comparado mucho con Beyoncé, Beyoncé versus Rihanna, pero este es un tema un poco distinto, que no ha sonado tanto y espero, David, que te guste. ¡Suscríbete al canal! ¡Suscríbete al canal! ¡Suscríbete al canal! Bueno, venga, voy a explicar un poquito de bagaje, porque hoy me estoy pasando por el forro lo que es la historia de las canciones, pero bueno, estamos escuchando Drunk on Love de Rihanna, que se parece mucho a una canción de un anuncio, pero no, esta es suya de... Bueno, y en esta canción ella expresa su ideología sobre el amor, su opinión sobre el amor. y como ella, Drunk on Love significa como borracha de amor, ¿no? Y como ella compara la sensación de, bueno, la adicción del alcohol y el estar borracho con el estar enamorado. Y dice que no importa en cuántas relaciones ella haya estado o cuántas veces ella se haya enamorado o haya idealizado a alguien, que ella nunca dejará de enamorarse de esta forma, con tanto sentimiento, de esta forma tan intensa, y que puede sonar esto un poquito inocente, un poquito naif y tal, pero bueno, eso, que ella quiere seguir falling in love, enamorándose de esta manera. Y nada, este es el octavo sencillo u octavo tema de su álbum Talk That Talk, y nada, que está producido por Stargate, y que es un... Es que lo tengo todo en inglés escrito, un songwriter, ¡ay, un compositor! ¡No me quiero hacer aquí la flipada, eh! Y un compositor noruego que es... Que bueno, que ha trabajado con gente muy tocha, muy guay, y os recomiendo que escuchéis sus producciones. Que aquí además de presentar a los intérpretes como tal, me gusta también hablar de los productores y de los compositores, que son los que se llevan la pasta con los derechos de autor, que eso también hay que saberlo. ¡Ay! Pues nada, es que esta canción me flipa, porque además se parece mucho a otra, lo que he dicho, que sale en un anuncio y tal, parece que, no sé si es de Ferrero o algo así, o de Coches, no me acuerdo, pero no sé, me parece que está muy bien cantada, y que la letra es maravillosa, y me mola lo que dice ella, que además para mí Rihanna es una chavala muy segura, con todas las cualidades de las que hablábamos, yo creo que ella las tiene, y que ella además reconozca que le gusta enamorarse intensamente, me gusta, porque además, no sé si te ha pasado esto, pero tú sabes cuando te gusta alguien, y dices, va, voy a hacer la estrategia de hacer que no me interesa demasiado, como para crearle más atención, no sé, es un poco una tontería, ¿no? No la he hecho. Mira, David, no te creas, no, mira, no, mira, no me enfades, David, cuando era más joven seguro que, ay, mira, voy a tardar, no a tardar en contestarla a esta chavala, pero voy a hacerme lo interesante, voy a hacer que no me gusta tanto para, seguro que lo has hecho. Es que no había móvil cuando yo era joven. Bueno, a la hora de acercarte a esta persona, seguro que decías, no, no voy a quedarme así con la babita cayéndose, mirándola para que no piense. Siempre he sido muy directo, ¿eh? Bueno. Es lo que tengo. Luego también, esa intensidad se me iba. Perdonad, chicos, o sea, que rápido venía, rápido se iba. No, rápido no, pero tenía interés, conocía, y si no lo que conocía no era lo que yo quería, pues no perdía el tiempo. Pero a ti no te ha pasado que alguien te lo está poniendo un poquito difícil, que esto además engancha un poquito, ¿vale? O te hace un poquito el refuerzo intermitente de hoy, te hago más caso que ayer, y jugamos un poquito a esto. Y tú estás ahí en plan, guau, me gusta, pero voy a hacer que no me gusta tanto. Entiendo, entiendo lo que dices, porque me dedico a esto, y hay mucha gente que lo hace, pero yo no lo he hecho. Bueno. No lo he hecho, no lo he hecho. Pues mira, pues me alegro de conocerte, porque eres de las pocas personas que me han reconocido que no lo han hecho nunca. O sea, que me han reconocido que, no sé, lo admiro. Yo también soy muy directa, ¿eh? Pero tú me lo dijiste, en plan que tampoco hay que desbordarse por alguien. No, pero bueno, quiero decir que no lo he hecho porque he estado como siempre muy entretenido, ¿sabes? O sea, como que no me ha... Como que no... Nunca te ha gustado alguien mucho. Sí. No, no, no, no. No he dicho eso. Digo que no me he hecho el remolón. Sí, claro, me ha gustado mucho, claro. Pues entonces... ¿Pero qué le tengo que hacer? ¿Ver que no me gusta? No, no hacer ver que no te gusta. A ver cómo decirlo esto. Pues no sé, que te haces un poco el difícil. Como dice Bad Bunny, se hace la difícil. No sé. No me he hecho el difícil nunca. Vale, pues ya está. No sé qué decirte. Vale, pues ya está. Pero esto pasa mucho. Que sí, que sí. No digo que no pase. Yo también soy muy sincera. Que no digo que no pase. Sí, está bien que pase. Pero si me gusta y la otra le gustó, ¿para qué me voy a hacer el difícil? Ya, eso es verdad. ¿No? Ahora, si no me gusta, soy muy difícil, ¿sabes? Pues tampoco el ghosting y estas cosas podrían evitarse. He dicho que soy difícil, ¿qué quiero decir? Que no es aquello que diga venga, pues ahora como le gustó, pues está bien, ¿no? Que si no me gusta y si me gusta, pues guay, max, ¿no? Pero si no te gusta, debería estar bien comunicárselo en plan, oye, mira, no busco lo mismo que tú. A ver, te voy a hacer perder el tiempo. Claro, eso está. Y desde aquí doy el consejito por si no lo hacéis porque está bien. O sea, yo cuando te digo también que soy sincera, soy sincera para... Queda muy feo decirlo esto, ¿eh? Para decir que no, como para decirte sencillamente me gustas. Y lo naturalizo mucho del palo. Igual que te digo me gusta tu chaqueta, por ejemplo, te digo me gustas tú y no tengo ningún problema, pero también para lo otro. Y esto la gente lo debería hacer más. Y no tanto... La estrategia que he dicho no tanto hacerla ni tampoco el ghosting de... Claro, bueno. Uf, qué pereza decir. La gente tiene miedo a ser rechazada, tiene miedo a... Quedarse solo. A quedarse solo y hacen cosas porque son mecanismos de defensa. Ya, Kari, pero... Con una... No sé, es que yo... Es que veo gente en plan mayor, ¿eh? Que lo hace. No lo justifico, ¿eh? Ya. No lo justifico. Digo que pasa y es una obviedad. Luego, cada uno tiene su estilo, no es mi estilo. Ya, a mí tampoco porque además se me nota, pero bueno, no sé. Cada uno con lo suyo. Yo creo que en mi caso, o sea, muchas veces, ahora ya intento no hacerlo, pero de más pequeña era como muy entregada desde el principio. ¿Tú eres así? Sí, siempre he sido más entregado. Pues dicen que eso como que asusta a la otra persona. Totalmente. ¿Ah, sí? Soy consciente, sí. ¿Ah, sí? Claro. Ah, explícame más sobre esto un poquito. Bueno, o sea, quiero decir, la otra persona tienes que ir dejándole que poco a poco vaya absorbiendo, ¿no? Esto es como, yo siempre digo en terapia, si te regalan un jersey y no te dan las gracias, ¿le vuelves a regalar otro jersey? Claro. Y me dicen, no, pues si le escribes un mensaje en el WhatsApp y no te contesta, no le escribas otro. Total. Ya. ¿No? También es heavy el hecho de que si las cosas las damos por hecho, no las valoramos y eso es muy triste, ¿eh? Sí, claro, todo lo que cuesta es más difícil, gusta más. Se valora más. Cada uno es como es, lo que pasa que tú me has preguntado por mi estilo, ¿no? Cada uno con el suyo. Claro, cada uno con el suyo, con el se sienta cómodo, ya está, a partir de ahí ensayo-error, ¿no? Total. ¿Y sabes quiénes tienen un estilo muy diferenciado? ¿Quién? Y con esto vamos a acabar y ya creo que podemos finalizar aquí. escucharemos este tema al acabar. Pues Elvis y los Petshop Boys. Ah, hombre. ¿Y sabes qué canción han cantado y versionado los dos? Tanto el grupo Petshop Boys como Elvis. Sorpréndeme. Always on my mind. Oh. Es preciosa, que sí. Me encanta. Me encanta Elvis y me encanta Petshop Boys. Vale, ¿qué versión prefieres? Elvis. ¡Olé! Pues es la que teníamos preparada. Como allá. ¿Eh? Pues nada, David, como siempre, gracias por todo. Me ha gustado este, me ha gustado que fuese un poco dispersa a la charla de hoy porque hemos sacado temas interesantes y que nos han afectado a los dos. Como siempre, como siempre. Total. Esta semana, yo creo. Y nada, en el próximo capítulo más... Pero no mejor porque es imposible. Bueno, tampoco. Esos de Wyoming, ¿no? Pues nada, que vaya muy bien. Igualmente. Maybe I didn't treat you Quite as good Quite as often as I could have Maybe I didn't love you Quite as often as I could have Little things I should have said Said and done I just never took the time You were always on my mind You were always on my mind You were always on my mind Maybe I didn't hold you All those lonely, lonely times And I guess I never told you I'm so happy that you're mine If I made you feel second best Girl, I'm so sorry I was blind You were always on my mind You were always on my mind Tell me Tell me that your sweet love Hasn't died Give me Give me one more chance To keep you satisfied Satisfied Little things I should have said Little things I should have said and done I just never took the time You were always on my mind Always on my mind You were always on my mind Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit