Disco Rayado
Programa de temàtica relacionada directament amb la psicologia i un tema musical lligat a la qüestió abordada a cada programa. Amb Raquel Hidalgo, especialista en Cultura Musical i David Fernández Cejas, psicòleg i col·laborador del magazine La Rambla.
Subscriu-te al podcast
De Cher a Bad Gyal: empoderament musical, vocació i autenticitat (Conchita Wurst, La India, Britney i Rilke)
Resum general
Episodi coral i emocional de Disco Rayado amb Raquel (host), Alejandro Zúñiga (Ale) i David Fernández Cejas. A partir de cançons icòniques s’aborden tres eixos principals:
- Empoderament a través de la música (Cher, Conchita Wurst, La India, Bad Gyal): com certa música et fa “renaixer de les cendres”.
- La música com a ofici i camí vital: la duresa, la inestabilitat i la coherència artística oposada a la fama.
- Autenticitat i vocació: referències a Rilke i a l’autoaprovació com a brúixola creativa.
"La música és la llengua de les emocions."
Moments destacats per temes
1) Cher – Strong Enough: renaixement i força
- La cançó s’utilitza per obrir i parlar de resiliència després d’una ruptura; també del seu impacte musical i l’ús d’autotune en l’era 90.
- Lectura personal: subidón emocional i sensació de “ser prou fort/a”.
- Lectura musical: pas de tempo més baix a més alt, cordes que eleven; energia d’himne.
- Idea clau: esdevé un himne d’empoderament extrapolable a qualsevol repte vital.
"Was she worth it?" — elegant "zasca" a l’infidelitat (lectura de lletra i ironia elegant de Cher).
2) Música i inconscient: teràpia, cos i records
- Testimoni d’Ale: de petit tartamudejava i cantant no; el cant com a cura i confiança.
- Mirada psicològica (David): tradició xamànica — primer preguntar «quan vas cantar i ballar per darrera vegada?».
- Quan cantes o balles i t’hi entregues, no pots pensar: la música et treu del pensament intrusiu.
- Diferència entre so i soroll; la música pot ser bàlsam o reactivar records difícils.
- Autogestió: triar música que resoni bé amb el teu estat i no t’encalli en bucles.
3) Conchita Wurst – Rise Like a Phoenix: catarsi i escenari
- Cançó-victòria (Eurovisió 2014) i catarsi escènica: Ale diu que quan la canta se sent invencible.
- Treball vocal exigent, necessitat de cura de la veu i gestió de l’estat emocional abans del show.
- Missatge: renaixement i sortida de relacions tòxiques; aplicable a altres àmbits de vida.
4) L’ofici de la música: duresa, vocació i coherència
- La carrera musical és dura: inestabilitat, necessitat de suport psicològic; però també és espiritual i bellíssima.
- Experiència d’Ale treballant en un cafè per provar l’horari 9-5: ràpid ascens a encarregat… i retorn a la música; va confirmar la seva vocació.
- Desmuntar mites: música ≠ fama; música també és dinner shows, bars petits, casaments, classes.
- Coherència artística: no fer un gènere només per abast si no et representa.
"No confonguem música amb fama."
5) Rilke: autenticitat i veu pròpia
- Referència a Rainer Maria Rilke (Cartes a un jove poeta): buscar l’aprovació interna i crear des de la necessitat.
- Prova de vocació: preguntar-se amb calma si moriries si no poguessis escriure/cantar.
- L’autenticitat s’estén a totes les professions: reconèixer el propi do i fer-se’n càrrec.
"Deixa de demanar crítiques fora; endinsa’t en tu i escolta d’on neix l’obra."
6) La India, Britney i la sensualitat en la ‘performance’
- La India: connexió amb el nen interior d’Ale, llàgrimes i redescobriment; salsa com a empoderament.
- Britney Spears (per Raquel): referent de sensualitat i identitat escènica; la dansa i el performance sense sensualitat perden sentit per a ella; relectures adultes de lletres de la infantesa.
7) Bad Gyal – Fiebre: producció, interpretació i vulnerabilitat
- Versió piano de "Fiebre"; producció original d’Alizzz; lectura de lletra com a història (coneixença → atracció → reciprocitat).
- Defensa de no denigrar gèneres: el valor és en l’obra i la veritat de qui interpreta.
- Clau interpretativa: no és cantar, és contar; passar de l’entonació mecànica a narrar amb veritat.
- Aprenentatge pedagògic: buscar excel·lència, no perfecció — adaptar-se al propi estat i donar el millor en cada condició.
"No és la recerca de la perfecció, sinó de l’excel·lència."
8) Tancament amb Bad Gyal – Otra vez más
- Presentació del tema (prod. Sky Rompiendo) i comiat.
- Idea final: episodi complet, enriquidor i emocional, mostrant com la música articula i transforma l’afecte.
Idees clau (en síntesi)
- Empoderament musical: de Cher a Conchita, La India i Bad Gyal, cançons com a gasolina emocional.
- Música-teràpia: cantar/ballar com a via per sortir del pensament i reconnectar amb el cos.
- Ofici vs fama: dignificar totes les escales del treball musical.
- Autenticitat: Rilke com a far per crear des de la necessitat.
- Excel·lència > perfecció: veritat interpretativa i vulnerabilitat al centre.
Episode Sections

Benvinguda i presentació
0:44Obertura amb Cher; Raquel presenta els convidats Alejandro Zúñiga (Ale) i David Fernández Cejas i el focus del podcast: música i emocions.

Cher – Strong Enough: renaixement, lletra i impacte
1:50Lectura empoderadora de la cançó, context 90s i *autotune*, evolució de tempo i cordes; de la ferida a l’himne personal.

Música, inconscient i sanació: del tartamudeig a la catarsi
6:58Ale explica com cantar el va ajudar amb la tartamudesa; mirada psicològica (cantar/ballar com a antídot del pensament intrusiu); diferència so-soroll i memòria emocional.

Conchita Wurst – Rise Like a Phoenix: força escènica
12:04Cançó com a catarsi; Ale descriu sentir-se invencible en directe; exigència vocal i gestió emocional abans del *show*.

L’ofici de la música: duresa, inestabilitat i vocació
14:29La carrera és dura però espiritual; experiència d’Ale en un cafè per provar l’horari estable i confirmació de la seva vocació musical.

Música vs fama i coherència artística
18:16Rebuig a confondre èxit amb fama; importància de ser fidel al propi projecte i no forçar gèneres per abast.

Rilke i l’autenticitat: crear des de la necessitat
20:12Cartes a un jove poeta: aprovació interna, prova de vocació i extensió de l’autenticitat a qualsevol ofici.

Aprovació externa, autoestima i identitat artística
23:34Deixar de mirar enfora; valorar la pròpia veu i el propi do; tancament del bloc conceptual abans d’una nova peça.

La India: salsa, empoderament i nen interior
26:30Redescobriment de La India; connexió amb la infantesa d’Ale; la salsa com a canal d’empoderament emocional.

Britney Spears i la sensualitat en la performance
28:04Britney com a mirall i motor de sensualitat escènica per a Raquel; relació entre dansa, identitat i relectures adultes de lletres.

Bad Gyal – Fiebre (versió piano): producció, interpretació i excel·lència
33:20Crèdits de producció (Alizzz) i lectura narrativa de la lletra; «no és cantar, és contar»; vulnerabilitat i la recerca d’excel·lència vs perfecció.

Tancament amb Bad Gyal – Otra vez más i comiat
37:27Presentació del tema (prod. Sky Rompiendo), reflexió final sobre música i emocions i comiat del programa.

Post-programa: publicitat i falques de ràdio (fora de contingut)
41:05Anunci en català (Carnet Jove) i llarg tram de falques («Fins demà», «Bona nit») i fragments musicals de ràdio no pertanyents a l’episodi.
I don't need your sympathy There's nothing you can say or do for me And I don't want a miracle You'll never change for no one And I hear your reasons why Where did you sleep last night? And was she worth it? Was she worth it? Because I'm strong enough to live without you Strong enough and I quit crying Strong enough de Cher sirve para presentar un nuevo episodio de Disco Rayado y hoy estoy más contenta de lo normal que ya es decir, por así decirlo porque tengo un invitado mega ultra especial hoy está con nosotros Alejandro Zúñiga también llamado Ale o mi queridísimo profe de canto que llevábamos esperando en este momento mil años y como no, a David Fernández Cejas hola a los dos, ¿qué tal estáis? Hola amor, estoy súper encantado de estar aquí de verdad para mí esto es un sueño es heavy esto, ¿eh? es como... verte ahí en lo tuyo, en tu salsa que vaya, es que estoy súper feliz de verdad ay, qué bien, pues no sé me alegro mucho de que hayas venido muchas gracias y como siempre, David, me alegro también de tenerte aquí porque vamos a hablar de... o sea, vamos a tener diferentes puntos de vista sobre cosas que nos interesan pero sobre todo, pues sobre música que de eso va este podcast de esto va Disco Rayado y que estamos... dime qué significa para ti, Alejandro la canción que estamos escuchando Strong enough de Cher que fue un gran... bueno, claro, obviamente es uno de sus grandes hits porque además ella y el autotune pues han sido muy importantes tanto en los 90 como después pero para ti, singularmente para ti personalmente ¿qué significa este tema Ardo? Mira, hoy hace un día bastante gris es verdad oscuro, frío y has puesto esta canción y enseguida es que se ha iluminado la sala al menos la sala que yo tengo dentro de mí ¿sabes? mi corazón se ha iluminado cuando te has puesto esa canción es increíble esta es una canción que yo estoy cantando ahora en el show que hago en Sitges entonces, bueno es que te da un subidón te hace sentir tan, tan bien para, no sé para mí esta canción significa muchísimo sobre todo en el momento vital que estoy ahora mismo me da muchísima fuerza para poder enfrentar las situaciones complejas que la vida te pone por delante y es que la pones y es que me siento que soy strong enough que puedo con todo sí, totalmente es que, sí yo la veo también como como una canción de renacer ¿sabes? de volver a sí, de nacer desde las cenizas que se dice pues volver a ser tú pero una versión renovada mejorada o al menos con una lección aprendida exactamente entonces esta canción bueno, lo que os estaba diciendo al final salió como single en el año 1999 y se convirtió en número uno en Estados Unidos como bueno, en una lista que es de US Dance Club Songs Chart que al final bueno, pues es que también aparte de por lo que dice lo que estábamos comentando lo que dice esta canción sobre I'm strong enough soy suficientemente fuerte puedo con esto y bueno a pesar de que tú seas me hayas hecho lo que me has hecho pues voy a salir de esta a nivel musical esta canción pues ha significado pues toda una innovación tú cuando salió esta canción David ¿te acuerdas de ese momento? yo me acuerdo de este momento y a mí hay una cosa que quiero destacar me ha gustado mucho como Alejandro ha dicho cómo se ilumina mi sala interior porque qué poder tiene la música para iluminarnos nuestras salas interiores y eso es fantástico yo nunca había pensado en esta canción en la letra yo soy una persona que escucho la música y nunca me he fijado en la letra en el pasado pero es una canción que da fuerza cuando me da subidón ¿no? va de un tempo bajo a un tempo fuerte y con los violines y eso me hace sentir bien pero lo que me doy cuenta es cómo la música nos rescata de momentos que pueden ser oscuros y muchas veces también me quedo en que si algo nos hace sentir bien es muy bueno pero desde el poder también sentirnos mal ¿sabes? para ser nosotros mismos podemos estar en ese momento de bajón y luego en ese momento de subidón siempre hay como una cara y una cruz en la vida ¿no? y es fantástico que algo nos despierte esa cara de lucha esa cara de fuerza esa cara de sentirnos iluminados ¿no? yo creo que eso es lo más importante sí totalmente además en la letra dice was she worthy en plan ella hizo bien su papel porque yo no me había ¿te acuerdas un día que la estábamos ensayando? y yo estaba leyendo la letra y no me había dado cuenta de que iba pues de que el chaval le había sido infiel a ella y pero ella o sea yo creo que también Cher tiene una forma muy elegante de hacer música y de meter zascas creo yo entonces esto es un ejemplo de ello y pues eso leyendo la letra no sabía que era tan cruda pensaba que era en plan I'm strong enough que también esto lo puedes extrapolar a cualquier ámbito de la vida o sea soy fuerte porque me has dejado soy fuerte porque estoy pasando este duelo porque no pasaste un casting exacto tengo este reto porque no te han dado un trabajo totalmente pero bueno pues eso no sé aunque a veces tenemos ese punto de soy fuerte soy fuerte soy fuerte oh dios mío soy fuerte soy fuerte soy fuerte es esa lucha interna aunque me quedo con el punto de si esa ese momento es como wow me empodera para ser fuerte y luego me va a andar el bajajón pero en ese momento es como wow ahí tengo fuerza sí como I will survive que son de estas canciones esa es otra es verdad pero es por los violines te lo prometo por la base esa no no pero ya solo en will survive mola mucho porque no tienes ni que vivir tienes que sobrevivir que es el punto mínimo para estar en la vida ¿no? sí total y pero bueno no sé es que bueno son de esto y al final se convierten ya por cerrar un poco en himnos estas canciones porque al final pues sí hay una pregunta que también se la pregunté a otra cantante que vino al podcast y para mí es importante ya que tú te dedicas a la música y esto alguna vez también lo hemos hablado este tema y ya ya te lo propuse esto que es que a través de la música que se graba en el inconsciente para ti ¿tú qué piensas? wow fíjate te voy a hacer una te voy a contar una historia que no sé si tenga mucho que ver con esto pero para mí es súper importante a mí la música yo cuando era pequeño era muy tartamudo tartamudaba muchísimo ¿así? nunca te lo había dicho ¿no? no y como yo al descubrir la música como al cantar me di cuenta que no tartamudeaba nada y de esa manera fue como algo en mí se arregló entre comillas quiero decir ¿no? pero ya no tartamudeaba tanto aún me trabo en algunas ocasiones pero ya muchísimo menos y como la música fue capaz de limpiar un poco ese ese defecto bueno defecto vamos a no decirlo porque quiero ser referente para gente que vean que al final también es una cosa que yo lo pude curar a través de la música porque hizo que yo confiara muchísimo en mí hizo que yo me diera cuenta que yo podía hacer frases largas sin tener que cortarlas sin tener que cambiar nada sin tener que inventarme palabras para no para no tartamudear ¿sabes? y cosas así entonces bueno pero igual no va mucho con tu pregunta pero lo que le has dicho por aquí pero es muy interesante porque incluso yo siempre digo los psicólogos somos muy nuevos en la humanidad ¿no? somos solo tenemos 100 años pero cuando los grandes chamanes ¿no? que eran las personas que tenían que acoger el dolor en las poblaciones tribus y demás la primera pregunta que hacían cuando una persona venía con mucha tristeza era ¿cuándo fue la última vez que cantaste? wow y luego les preguntaba ¿y cuándo fue la última vez que bailaste? wow y eso tiene que ver con el poder de la música porque incluso en muchas personas que a veces tienen pensamientos intrusivos en pensamientos negativos cuando uno canta no puede pensar y cuando uno baila si se entrega a la sensación tampoco puede pensar con lo cual la música es divina ahora viniendo a tu pregunta en el inconsciente también hemos de elegir buena música porque a veces nos grabamos en ese disco rayado una serie de frases que a veces también no son óptimas no son oportunas también yo creo que hay una diferencia entre lo que es sonido y algo placentero al oído y todo eso y que te hace sentir bien y ruido que yo esto siempre que hablo de música cuando cuando lo estudio y todo esto o sea es muy diferente lo que es el ruido del sonido el ruido es algo que ya tiene una connotación negativa exacto y hay música que supone un ruido y hay música muy bonita que a lo mejor te recuerda a un evento traumático de tu vida o a una persona pues que te ha hecho daño y a lo mejor no es tan agradable y lo curioso es que para mí esa canción puede ser triste pero para ti esa canción puede ser alegre y para ti esa canción puede ser muy sofisticada y muy elaborada eso es lo curioso que para cada persona tiene un significado diferente mira yo te digo hay canciones que hoy por hoy yo no puedo escuchar porque las escucho y es que me derrumbo completamente porque están muy enlazadas con momentos muy duros en mi vida muy tristes a nivel personal y es que si escucho esa música enseguida algo se conecta en mí que no sabría explicarte por qué pero algo pasa en mí que es que vuelvo a ese mismo hoyo ¿sabes? entonces por eso en los días que yo estoy triste o en los días como hoy que son grises pues me pongo un strong enough por ejemplo o también te pones ¿qué canción de Conchita Wurst te gusta? mira la de Rise of the Phoenix pues a lo mejor esa canción la podríamos escuchar y a ver si nos venimos arriba venga ¡Gracias! ¡Gracias! ¡Gracias! ¡Gracias! ¡Gracias! Fins demà! Fins demà! I will rise like a phoenix But you're my flame Go about your business Actress if you're free No one could have with me Este temazo también, para mí, simboliza la victoria porque al final se coronó como mejor canción de Eurovision en el año 2014. Pero para ti, Ale... Ah, March ¿Qué significa esta canción? Yo solo tengo que... O sea, yo la asocio a ti porque oírte cantar esto es maravilloso y no es un tema fácil, ni mucho menos, ¿eh? Ay, amores ¿Qué pasa? Me emociono y todo. Es que esta canción, a mí me... Te lo juro, yo la tengo que cantar cada fin de semana y te lo juro que me... Ah, que también la cantas en el show, ¿eh? En el show, la canto en el show también, que es fuerte. Ah, la emoción. O sea, es trabajo, ¿eh? Mucho, amores. Por eso a veces en las clases tú dices, no puedo cantar mucho, tengo que... Que voy a hacer reposo y tal, porque es que claro, con tanto trabajo, con tantas clases, imagínate, luego el fin de semana necesito tener voz. Hay días que, vale, hoy voy a hablar poquito, no sé qué y tal. Bueno, sí, porque ya ves, esta canción es como muy demandante, pero la disfruto muchísimo. Son de estas canciones que disfruto, hace que salga de mí una fuerza increíble. Yo no he encontrado mayor fuerza. Yo no he encontrado una mayor fuerza que la fuerza de la música. Al menos desde mí, ¿no? Porque es algo que tengo, tengo ese don y tengo ese talento. Y gracias a eso es como yo me siento más fuerte. Y cuando yo canto esta canción, te lo juro, que es que soy invencible. Hay días que voy al show triste porque he discutido o porque estoy un poco mal por alguna situación y es que enseguida que suena el primer acorde y ya enseguida me sale una fuerza. Y es que la canción trata de eso, de rise like a phoenix. O sea, levantarte como si fueras un phoenix, salir de las cenizas. Y habla un poco también, un poco como la canción anterior de Cher, también, bueno, habla sobre una relación tóxica. Y al final, bueno, que se ha levantado de esas cenizas. Que también se puede extrapolar a otras situaciones, ¿no? Pero sí, sí, esta canción es fuerza pura y recomiendo a todo el mundo que la escuche cuando se sienta un poquitico así, medio cabizbajo o cabizbaja, que se la escuche que ya va a ver cómo se va a empoderar. Ha sido muy heavy escucharte cantar esta canción en directo, ¿eh? Porque es de un trabajo, es verdad. Es verdad. Y no sé. Es que, o sea, qué guay debe de ser dedicarte a la música, ¿eh? Sí. No sé, esto también te lo quería preguntar. Tú, bueno, cuéntame, porque, a ver, no vamos a idealizar las cosas, pero para ti, ¿cómo es eso? Mira, justamente eso. Quiero dejar claro que el mundo de la música no es nada fácil. No. Necesitas a veces un psicólogo al lado, ¿sabes? Ir a terapia. Es un camino muy complicado, pero, Jolín, también tú dices, puedo hacer música, puedo cantar. Cada fin de semana estoy cantando. Me siento mal por algo y me siento al piano y cantas y es que se te olvida todo. Vas a otra dimensión, a un mundo espiritual. O sea, conectas con algo más fuerte que tú, que es la música, y ya enseguida trasciendes y todas las preocupaciones, todos los problemas se disipan enseguida. Entonces, claro, es un mundo complicado, pero es que tiene muchísima belleza. Y es que no me imagino haciendo otra cosa, sinceramente. Ya, yo pienso igual del arte. O sea, es que todo lo que te aporta, pues, al final hace un balance, pues, con todo lo que tú das y todo el esfuerzo que requiere. Exactamente. Sí, es que es eso, ¿eh? Hubo un tiempo que yo estaba también, en plan, como, era una cosa que yo decía, madre mía, pero es que es muy dura esta carrera, es súper dura. Y hay que ser realistas. Dedicarse a esto, pues, es muy difícil. Exactamente. O sea, no tienes la estabilidad. No, no es estable. ¿Y no crees, Ale, que la prueba es si te gusta realmente, dentro de la dureza que es tu carrera? Sí, sí, cien por cien. Cuando tú amas, lo que haces es vencer los obstáculos. Si no lo amases, se te ve que lo amas. Si no lo amases de la manera que lo amas, te hubieses podido rendir en el camino. O sea, para mí eso, es que ni me lo planteo, sinceramente. Es que es justamente eso, ¿sabes? En el momento que yo dije, madre mía, que empecé como a compararme, entre comillas, con gente que tenía trabajos normales, quiero decir, como más estables, pero me refiero a lo mismo, un médico, un camarero, el que recoge la basura, por ejemplo. Yo sentía envidia a veces por todos estos perfiles, te lo juro, ¿eh? Lo mismo por un médico que por el que recoge la basura, que por el que, no sé, ¿sabes? Por estos trabajos que son de nueve a cinco de la tarde. Yo decía, madre mía. Sí, por la falta de incertidumbre que tienen ellos, ¿no? Porque al final tienen todo como muy, ¿sabes? Muy establecido, ¿no? Y yo decía, madre mía, qué cosa más rara. O sea, yo quiero vivir eso para por lo menos decir, vale, quiero vivirlo. Entonces, empecé a trabajar en un café. ¿Ah, sí? Yo creo que nunca te lo conté. Bueno, imagínate, yo fui para allá y di tanto brillo, tanta tongolele, tanta alegría, tanta cosa, que en un mes me pusieron de encargado, te lo juro. Y claro, al segundo mes lo dejé. Porque me di cuenta que eso no es lo mío, gracias. O sea, yo decía, ¿eh? ¿Qué? ¿Otra vez? ¿Y esto? ¿Y no sé cuánto? Es que no podía. Pero yo lo hice por vivir la experiencia para yo decirme, de verdad esto, o sea, quiero que vivas la experiencia de que es tener un horario, de que es que te pagan una nómina. Y es que no tiene nada que ver. O sea, no. Qué bueno. Y claro, a raíz de eso es como que yo conecté profundamente conmigo. Yo siempre he estado muy conectado conmigo mismo y siempre he sabido lo que he querido. Pero como nunca había tenido esa experiencia, porque realmente en mis 30 años jamás viví eso que han vivido mis compañeros o gente que yo conozco que me han dicho que yo he tenido que ir a trabajar a un café o a una tienda para poder no sé qué, no sé cuánto. Gracias a Dios, de verdad, siempre he podido estar trabajando de la música. En funerales, en cumpleaños, en bodas, vale, pero de la música, ¿sabes? Y sinceramente... Y dando alegría. No lo cambio por nada. Y la gente que asocia la música a llenar un estadio, a un Wisin o a un Palau San Jordi, la música también es un dinner show, la música también es un teatro que a lo mejor es más amateur, pero también estás trabajando de eso, la música también es dar clases de música. Exactamente. O un pequeño bar, ¿no? Donde realmente te tomas una copa y escuchas a... y te es magia, ¿no? Ese día, esa tarde. Una boda, es que es eso. Es que no podemos confundir la música con la fama, que eso suele pasar mucho. Ah, sí, totalmente. Claro, claro. Es verdad. ¿Sabes? La fama a mí no me interesa, te lo juro, entonces luego... Yo alguna vez te lo he preguntado eso, ¿eh? De momento, de momento. No, realmente no. Luego mi madre sí que me dice, pero no, ¿cómo vas a decir eso si al final un artista se debe a su público? Y claro, yo creo que lo estuvimos hablando en clase también. Yo no soy tan partidario de eso, ¿sabes? Realmente, claro, tú haces música para los demás. Sí. Pero, como dice Reina María Rilka, en realidad no puedes querer complacer a todo el mundo porque entonces no estás siendo sincero contigo mismo como artista. O sea, tú eres tu proyecto, tú haces la música para los demás, pero los que conectan contigo y con tu música son los que van a venir. Si tú quieres complacer a todo el mundo con tal de tener más fama, por ejemplo, que yo me ponga a cantar ahora, urbano, reggaetón, que no tiene nada que ver conmigo, pero sé que puede que tenga más alcance, no, porque entonces no voy a estar siendo sincero ni coherente con lo que yo siento y quiero. Sí, estoy totalmente de acuerdo, pero si un día conectas con algo que conecta a mucha gente, no lo renunces. Exacto, claro, para nada. Porque entonces eso sería ego. Ahí está. Eso es verdad. ¿Sabes? Entonces está muy bien, está muy bien. Yo creo que la coherencia tiene que ver con tu profesión, la música, la psicología, el periodismo, la medicina, todo aquello que cada uno está hecho para aquello es donde se tiene que proyectar, ¿no? Exactamente. Acabas de decir una cita. ¿De qué autor es? Reina María Rilka. ¿Y qué libro ha escrito esta persona? Pues mira, él ha escrito, yo creo que mi libro favorito, uno que me he leído ya unas cuantas veces, y se llama Letters to Young Poet, cartas a un joven poeta, y que es maravilloso. Ese libro me cambió la vida. ¿De qué va? Pues mira, son cartas, a ver, hay un chico que él quiere ser poeta, entonces le escribe a Rilke y le pide que le haga como una review, que le haga una crítica sobre su poesía para ver si está bien y tal. Y Rilke, en vez de darle una crítica, le dice, no esperes críticas, deja de estar preguntándole a todo el mundo si tu trabajo es bueno, porque estás buscando la aprobación de forma externa, cuando en realidad tienes que adentrarte en ti mismo, adentrarte en Simatesh. ¿Así se dice en catalán? Sí. Adentrar, bueno, sí. Sí, sí, está muy bien. ¿No? Entonces, tienes que adentrarte en ti mismo para tú encontrar tus respuestas. Cuando tú haces una obra desde el impulso de una necesidad, ahí tú sabes que tu obra es buena. Cuando a ti te han roto el corazón en pedazos y tú escribes una balada, pero porque de verdad estás hecho una puta mierda, bueno, porque de verdad estás hecho, estás en lo más profundo. Lo puedes decir, este podcast, sí, sí, porque además es políticamente… Bueno, es una frase, es una frase. No pasa nada, es una expresión. Pero si tú estás escribiendo una balada desde las cenizas de tu corazón, desde tu pura tristeza, desde tus anhelos, tú sabes que esa obra ya no necesitas… Ay, Raquel, mira a ver si está buena esta obra, dime si está buena o no sé qué, porque tú sabes que está buena. Entonces, no es tanto preguntar tanto a los demás, es más adentrarte en ti mismo y en la hora más oscura de la noche, que eso se lo dice en la primera carta, si mal no recuerdo, en la hora más oscura de la noche, cuando más tus pensamientos te atormentan, Pero cuando todo está en calma, es cuando te tienes que levantar, mirarte al espejo y preguntarte, ¿moriría si ya no pudiera escribir? En mi caso, si ya no pudiese cantar. Entonces, te tienes que preguntar eso. ¿Debería cantar? ¿Debería escribir? Y si la respuesta te sale desde una paz absoluta y dices, debería. Es que eres un poeta, eres un artista. Si hay dudas y dices, ay, bueno, no sé… Si no hay una respuesta clara y tranquila de un debería, igual es que no estás hecho para este mundo del artista. Pero si la respuesta es un sí, debería, es porque ese es tu camino. Pero eso también se puede extrapolar a un médico. Claro, claro. Que tenga esa necesidad de curar a los demás y diga, si es que yo sí, debería, porque yo nací para esto. Un psicólogo, sí, yo debería. Porque sé que ayudo a las personas. Una periodista, un cantante, ¿sabes? Un actor. Un actor. Tiene que ver con reconocer tu don y hacerte cargo de él. Exactamente. Y ahí es donde está la pureza. Sí, señor. Pero es que a veces, a mí me ha pasado que me ha dado un poco de vergüenza, como no reconocerlo, sino… Yo, por ejemplo, el mundo musical también para mí es muy importante y todo eso. Pero si tú a la gente le dices, me quiero dedicar a algo artístico… O sea, ya te ven como un poco… Sí, pero ahí estás haciendo lo que dice Alejandro. Estás preguntando hacia afuera. Ya. Cuando tú realmente tienes esa sensación de transmitir aquello que tú sientes, ya no te hace falta que nadie te dé el visto bueno, ¿no? Tú ya tienes la sensación de que tú debes transmitir porque eso es sensacional, son tus sentimientos. Creo que yo te lo conté el otro día a ti, ¿no? O sea, a mí no han llegado personas que no amen y aprecien el arte. Toda la gente que llega a mí, que puede pasar esa capa energética, son gente que admiran el arte, son gente con cultura, ¿sabes? Entonces, yo jamás me he sentido ni menospreciado ni menos al contrario. Es que para mí, sinceramente, yo vivo, respiro como bebo el arte. Ya lo ves. Desde que me despierto hasta que me acuesto. Entonces, no lo necesitas, amor. Es buscar la aprobación fuera. Es una cosa que tienes que tú saber que lo que estás haciendo es algo maravilloso y que tú estás destinada a ello. Bueno, y ya está. Todo lo demás es glitter. Total. Bueno, os parece si escuchamos otra canción. Genial, Dalian. Un poquito salsera. ¡Ay, sí, mi amor! ¿Qué piensas que voy a pelear por él? ¿Qué sueñas que voy a luchar por él? Yo te lo regalo. Llévatelo lejos. Él es mala suerte. Y yo no lo quiero. Mi mayor venganza será, será que te quedes con él. Mi mayor venganza será, será que al pasar de los años, Tú descubras su engaño, y como un alma en pena, vivas al fin, moribunda de amor. Mientras yo me frío, ni pienses que voy a sufrir por él. ¿Qué estamos escuchando, Ale? Hoy eres tú la biblioteca musical. ¡Oh, guau! Hemos hecho todos los... Hemos cambiado de género drásticamente. Hemos cambiado como los roles, ¿eh? Hoy es como, bueno... Me encanta. ¡Muchas gracias! ¡Muchas gracias! Pues mira, mi amor, estamos escuchando la India. Y... Dime, dime, pero ¿qué significa esta artista para ti? Esta artista, mi amor, es la artista que más yo escuchaba cuando era pequeño. Es que bonito conectar con tu niño interior, ¿eh? Es muy fuerte, te lo juro. El otro día hablamos de eso, que de repente la busqué en YouTube y dije, déjame ver la India, porque hacía un montón de años que no la escuchaba. Y te lo juro que empecé a llorar, a llorar, a llorar como un loco. Luego me senté al piano, intenté cantar sus canciones también, las que me acordaba, otras nuevas. He reconectado con esta artista, que se la recomiendo a todo el mundo, porque tiene un bozarrón increíble. Es una artistaza y para mí representa a mi niñez. Y además, sus canciones son también así súper... ¡Moribundo! Sí, sí, moribunda de amor, quédate con él. Esa es mi mayor venganza, es que te quedes con él. Son estas canciones que te hacen empoderarte. Hoy el día es, mi amor, vamos a empoderarnos. Total. ¿Sabes qué artista a mí me hace sentir esto? ¿Cuál crees que es? ¿A ti? Pues no sé. O sea, igual sí lo pienso un poco más, pero como no hay tanto tiempo... Mi artista preferida, ¿quién crees que es? ¿Amaya? No. ¡Ah! Pero puedo darme un aire. ¿Qué cara se le ha quedado? ¿Quién es, Amore? A ver, Britney Spears. ¡Ay, Britney, Amore, claro! Britney, sí, por supuesto. Pero te explico, o sea, aparte de que conecta con cuando yo era pequeña, o sea, es como que la asocio a mí. Esa artista, no sé por qué, la asocio a mí misma. Es como un poco... Justo lo estábamos hablando en la clase pasada. Sí, es que no sé por qué, vale. Pues, porque a mí, y es un tema también del que quería hablar, para mí la música y la danza, que para mí van unidas y son muy importantes y tienen que ver, y la performance en general, ligan con la sensualidad. Y para mí eso también... ¿Y te acuerdas que tú me lo dijiste? A ver, porque hace poco hicimos una actuación, ¿vale? Y yo canto una canción de Bad Gial, que ahora la escucharemos, que se llama Fiebre, en versionada, en piano la hicimos. O sea, más tranquilita, pero es una canción bastante potente y directa a nivel de... me gusta, si te lo digo, sin ningún problema. Para mí, es verdad, o sea, el baile, por ejemplo, no tiene sentido, sin sensualidad. Y un referente 100% en esto es Britney. Pero es que además de esto, que esto me lo he descubierto con el tiempo, porque de pequeña no era así, era una niña, era muy inocente. Bueno, quiero decir, no estaba por esto. Pues me recuerda, o sea, yo la llevo escuchando desde los 12 años u 11, ¿sabes? Entonces, es heavy, es muy bonito que tú escuches o vuelvas a escuchar canciones que escuchabas cuando eras pequeño y digas, Jope, me lleva a quien era yo en aquel entonces, ¿no? Aunque yo tengo que decir que a veces escucho canciones de cuando era pequeño que nunca me fijaba en la letra, siempre lo que me hacían sentir, me hacían sentir siempre poderoso toda la música. Y a veces digo, guau, la letra esta no me gusta, ¿sabes? Cuando me echo mayor, ¿sabes? Le das una nueva lectura, una nueva... Y entonces sí que es cierto que cada vez intento escuchar música que va más con mi programación más actual, ¿no? De ese no rencor, ese no rabia, sino en un estado mucho más amoroso, ¿no? Estoy en este momento de mi vida, pero es verdad que me recuerdan, guau, me llevan a un estado donde, guau, era pequeño y me gustaba, pero volverlas a escuchar es, guau, está bien, pero me quiero programar hacia un estado más amoroso. Es así. A mí con Britney me ha pasado que de pequeña inconscientemente me gustaba y con el tiempo, incluso físicamente, me he ido pareciendo. Y es como, ¿qué heavy? No, he hecho las cosas, es verdad que me acercan a ella o a ser... A ver, vamos a ver, quitando todo lo que tiene que ver con que la fama a ella la ha dejado fatal, la han tratado como un producto dentro de la cultura pop y todo eso, que eso es un tema aparte. Pero es verdad que todo lo que ella ha transmitido y como era ella de jovencita y tal, pero lo he hecho de forma... O sea, y el otro día que me salió en Instagram, ella tiene una chaqueta igual que esta. Y es como, no me la puedo creer. O sea, o una foto que digo, joder, se parece a una que yo tengo, no sé, pero es inconsciente. Estás muy Britney. Tú eres Britney total. Porque lo digo yo, también te digo, me lo estoy diciendo yo a mí misma, pero bueno, pues eso, no sé. Eres Britney total y en tu forma de ser, en tu forma de hablar todo. Bueno, no, tú eres Raquel total, eso sí. Obviamente tienes el referente, pero eres Raquel. Pero esa forma tuya única, mi amor, es que es increíble, hipnótica. Muy bien, Raquel. Oye, tú lo sabes, de hecho lo voy a dejar público aquí, que me lo dijo un chico que él tiene un podcast y se llama Rogelio, Rogelio Rojas, podcast. Entonces, él me dijo que él flipó contigo en el concierto y lo dejo dicho por aquí. O sea, él me dijo, la chica que fue de... No, porque yo quedé con él hace poco y me dio el feedback. Amore, y yo le dije, pues se lo voy a decir, porque ella incluso no sabía si iba a cantar o no por esto, por lo otro. Porque llevo muy poco tomando clases. Y ya ves el impacto que tuviste, súper chulo. O sea, porque me dijo, esa chica lo que transmitía, la química que había entre vosotros, era increíble. Y yo me quedé como, amor, se lo voy a decir. Y lo más importante no es que lo diga Rogelio, es que tú te lo creas. Ay, qué mono. Sí, amor, para que tú veas. Muchas gracias. Después le paso al podcast. Pues vamos a escuchar lo que canté en aquel concierto. Cuando yo te bailo sé que tú te vuelves loco, especialmente si te lo hago poco a poco. Sabes lo que tienes y no lo valoras poco. Aquí no hay contrato, ya veo el brillo en tus ojos. Es un placer conocerte, quizá tú me traigas penas. Pero no puedo perderte el número uno, la que más se pega. Entré en el dance hall, estaba ardiendo. Había muchos tipos, pero a ti te vi el primero. Camiseta, armani, con pantalones negros. Yo solo te bailo a ti. Estaba mirando, estaba temblando. Todo aceleraba, tú me seguías dando. Desde aquel momento supimos que iba pa' largo. Yo solo te bailo a ti. Te bailo. Me miras. Hay una cosa, perdonadme. Que no se dice de esta canción, que está producida por Aliz, que para mí es un productor maravilloso. Aquí, bueno, es importante. Normalmente produce para Cetangana, pero también para muchos otros artistas del panorama nacional. Y él también ha producido esta base tan maravillosa, que es una nueva versión de Fiebre de Batgyal. ¿Cómo fue para ti? O sea, cuando te dije que quería cantar esta canción y en los ensayos y tal. Es que parece como una coña que yo te diga, no, quiero cantar Fiebre. Pero ya te lo dije, para mí es una canción de amor preciosa. Y de que si te veo en el dance hall, en la discoteca, me gusta. Si te lo tengo que decir y me quiero liar contigo, pues hacerlo. Amore, cuando me lo dijiste a mí me encantó. Tú sabes que yo soy la persona menos prejuiciosa que hay. Y es que me gusta que experimentes. Y no te juzgué para nada. Es que a mí Batgyal me parece una artista increíble. O sea, lo peor es querer denigrar a un artista por algún género que haga. O por alguna de estas cosas. O sea, que cuando tú me dijiste que ibas a hacer Fiebre, yo me quedé flipando. Y me encantó. Claro, luego hicimos la versión de Amaya, que es un poco más cercana a nosotros. Sí, y con el piano y todo esto. Pero a mí me encantó que me lo dijeras. Y te quedó espectacular. Muchas gracias. Es que, no sé, esta canción... Además, me moló como analizar la letra en plan aquí os conocéis, aquí os liáis, aquí ya estáis enamorados, aquí reciprocidad. Bueno, todo esto... Es que cuando tú cantas una canción tienes que hacer ese trabajo. Sí, y tienes que interpretar lo que estás diciendo. Porque a veces pasa que hay gente que canta, pero son como marionetas. Eso no puede ser. No es entonar notas. Exacto. Es contar. Una historia. Una historia. ¿Sabes? No es cantar, es contar. Es un juego de palabras, está chulo. Y ellos que cantan como marionetas están en el proceso. O sea, hay que respetarlos. Claro, claro, también. Es verdad, David, es verdad. Es verdad. Yo me he pasado. Es cierto, es cierto. Me he tirado un triple y... Es un proceso. Recogiendo cable. Es un proceso. Es un proceso. El canto es algo muy personal, muy íntimo. Estás dando una parte de ti muy íntima. Es verdad, yo no lo veo. Yo que también bailo y actúo en plan de actriz y tal. El canto es como de las artes escénicas, por así decirlo, lo que más íntimo veo. Porque te estás como desnudando delante de alguien. Exacto, totalmente. O sea, es más fácil desnudarse delante de alguien en una playa que cantar. Te lo prometo, ¿eh? Eso es verdad. Estás desnudando tu alma. Por eso es que realmente lo tienes que sentir. Y ser honesto también es muy importante y es más difícil que desnudarse físicamente. Siempre hablamos de ese tema, pero es verdad, ¿eh? Y desde aquí también dejar un mensaje para los que están pasando por este proceso, que ayer lo estuve hablando con un alumno que quiero muchísimo, Sergi. y él me dijo, no es la búsqueda de la perfección, sino de la excelencia. Porque muchas de las personas que igual van como marionetas o como que no se acaban de abrir, es porque están siempre en la búsqueda de la perfección. Y eso es una ilusión. Es la idealización de la perfección. Cuando en realidad no es eso lo que tienes que buscar, porque al final, entonces nunca vas a ser sincero ni vas a conectar realmente con la gente ni con el público. Es desnudarte, pero con todo lo que eso implica. Enseñar tu celulitis, enseñar que igual tienes un pecho más grande que otro, y no pasas res, ¿sabes? Y en la música es igual. Pero qué diferencia entre... Me pongo un poquito aquí quisquillosa, ¿eh? Entre perfección y excelencia. Claro, es que la perfección es una ilusión. La perfección nunca la vas a alcanzar. Eso lo hemos hablado nosotros mil veces. Me encanta. Y yo cada vez, de verdad, intento ser menos perfeccionista porque no existe la perfección. Es una búsqueda de un ideal, de algo utópico que nunca lo vas a alcanzar porque no existe. Sí, sí, total. Pero la excelencia es... Es superarte a ti mismo. Y con los recursos que tú tienes, hacerlo de la mejor forma posible. Exactamente. Ahí está. Porque, por ejemplo, si un fin de semana o una semana estás enfermo y tienes que cantar, pues obviamente no vas a cantar como cuando estás sano. Pero intentar hacerlo lo mejor que puedas en las condiciones en las que estás, por ejemplo. Eso es la búsqueda de la excelencia. No querer hacerlo perfecto porque eso va a ser imposible. Olé. Pues muy bien. Y terminamos el episodio de hoy escuchando un tema de Bat Gyal, de su nuevo álbum, La Joya. Y está producido por Sky Rompiendo, que también es un grande. Y pues nada más. Se llama Otra vez Más. Me encanta porque la estaba cantando. Me parece que esta canción ella la cantaba en directo. Esto lo hacen últimamente un montón de artistas. Antes de que saliese el álbum y saliese como tal oficialmente dentro del álbum. Pero bueno, pues eso, no sé. Os agradezco a los dos que hayáis venido. De verdad, me parece un placer. Yo creo que si tuviese que definir este episodio con una palabra sería completo, porque es que no sé. Y de verdad, súper completo. Enriquecedor. Que también es... Madre mía, me estoy poniendo un poco intensa, ¿eh? Que también... Ponte, ponte. Y emocional y artístico, porque al final yo siempre pienso que la música es la lengua de las emociones. Y creo que hoy esto lo hemos ejemplificado y lo hemos traído aquí. Así que os lo agradezco mucho. Gracias, amor. Y prontísimo nos volvemos a escuchar. Un placer. Un placer. A los dos. Un placer. Gracias. Gracias. Gracias. Gracias. Otra vez más he leído Si quieres borro y lo olvido Estoy fría con lo vivido Si ahora no estás, no estés conmigo Ni una vez más yo te escribo Quiero palujo, no pido Otra vez más he leído Si ahora no estás, no estés conmigo Ni una vez más yo te escribo Quiero palujo, no pido Que lo que a ti te daña la mente Nos conocemos desde los 20 Yo a ti siempre te tengo presente Tú sigues poniéndome demente, ey Sabes que no soy insistente Pendiente a lo que dirá la gente Aunque pilas cosas se las inventen A cambiar ahora eres diferente, ey ¿Quién vas a ser si yo no te toco? Odiándote duro bien poco Yo no me imagino a sola con otro Pero esto no es sano, este amor es de loco Sé que, sé que te cuesta confiar Que esto se puso complicado Que toda la forma lo he intentado Y cada vez estoy maquillada Cambia de forma de actuar Yo no discuto una vez más Ya me he cansado de estarle atrás Yo cada vez estoy maquillada Otra vez más he leído Otra vez más he leído Si quieres borro y lo olvido Estoy frío con lo vivido Otra vez más Otra vez más Un dia t'aixeques i dius, vinga, que avui faig el pas. I sents que pots fer-ho tot. Sé tu mateixa. I estimar a qui vulguis. Com el pas de trobar. El que et fa sentir bé. El de fer barri. O el de cuidar el planeta. Nosaltres el fem per connectar aficions. Natros per gaudir la colla. Jo per parar. Per fer un nou pas amb més força. Estar al pas de, crec en mi. I crec. Expressar-me. Vinga. Aprendre coses noves. Ok. Estar al de fer 5. I dormir a prop de les estrelles. Estar al de viatjar. No, no, al de viatjar més, lluny. Un dia descobreixes que per fer-ho tot només has de fer un pas. Fer-te el carnet jove a carnetjove.cat, a CaixaBank o a Imagen. Fes el pas, baixa't l'app i gaudeix dels avantatges del carnet jove i del pack jove 2024. La diuda es perd la ràdio de Sant Lluís 98.1. Lo climbs de la ràdio de Sant Lluís 98.1. Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! ! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! Fins demà! ! Fins demà! ! ! ! Fins demà! Fins demà! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! I still hang around! I still hang around! Neither lost nor found! Hear the lonely sound! Of music in the night! Nights are always bright! That's all that's left for me! Yeah! I play the street light! Because there's no place I can go! Street light! It's the only life I know! Street light! It's the only life I know! Street light! And there's a thousand parts to play! Street light! Until you play your life away! You let some people see! Just who you wanna be! And every night you shine! Just like a superstar! That's how the life I play! apps have a life is played! A Odyssey Masquerade! You dress! You walk! You talk! You're who you think you are! Street light! You can run away from time! Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit Bona nit