Entrevistes de la Justa
Cada dia, en el Programa La Justa tractem els temes d'actualitat del Municipi en format entrevista.
Subscriu-te al podcast
Entrevista a Douae Oboukir, atelta santjustenca - 26/10/2022
Repàs de la jove carrera com a atleta de Douae, abans al Club d'Atletisme de Sant Just, des de fa uns mesos, corre com a independent. En els últims anys ha recollit trofeus com Campiona Catalana de Cros el 2019 o Campiona absoluta dels 3.000 metres llisos el febrer del 2020
En un desert que ens guanyarà, que guanyarà el meu títol. Som-hi, entrem a fer aquesta entrevista que us havíem comentat a l'inici del programa, que passen 21 minuts de les 11 del matí. Tenim el telèfon amb nosaltres de la Doua'e o Bouqir, que la saludem, Doua'e, bonos dies. Hola, bonos dies. Bons dies, gràcies per dedicar-nos estos minuts aquí a la misura. I entés que nada también tardé la Nora Buena por estos premios que va recogiendo, que con tu joven carrera pues no está nada mal, la verdad. Vamos a recordar esta última hazaña, digamos, que es que has quedado segunda en la Cursa de Bombés de Barcelona con un tiempo de 34 minutos. Que esta cursa tuvo lugar este fin de semana, si no voy mal informada. ¿Cómo fue esta cursa y cómo has hecho para también conseguir una segunda posición? La verdad es que, bueno, he ido bastante bien. Estoy contenta con el resultado. Lo que pasa en el año pasado hice mi mejor marca en la misma competición. Y lo que pasa en el año pasado empece un poco antes, o sea, antes le entreno, y por eso estaba más preparada. Bueno, y esta temporada empece un poco más tarde, pero no me puedo quejar porque he ido bastante bien. Y ahora, como estamos en el principio de la temporada, la verdad que me ha ido bastante bien. Sabemos además que en algunas de estas cursas, o de algunas de cross también, corres descalza, no sé si esta también la hiciste sin zapatos. No, en el espalto todavía no he probado. Corres descalza, corre con bambas. ¿Y alguna sí que has hecho sin zapatos, digamos? Por ejemplo, una competición que tuvo lugar el 2019, que te proclamaste campeona de cross de la ciudad de Girona. Sí, yo en las carreras de cross, como el carrero es más blando, ahí sé que puedo correr descalza y no tengo ningún problema. Pero en el falto todavía no puedo porque lo veo un poco más duro. Y es por eso. Pero en el cross sigo corriendo descalza porque me va bien, entonces sigo. ¿Qué es lo que te llevo a hacer, a correr descalza, que es más cómodo para ti o sientes que es más natural? Sí, bueno, es depende del terreno también. Porque cuando no hay tantas piedras y tantas cosas, pues es mejor porque me siento mejor. Yo lo probé un día y desde allí ya empecé a correr descalza porque me iba bien porque no sentía el ritmo, que iba rápido, pero no sentía el ritmo que iba tan rápido. Desde ahí digo, voy a correr descalza y si me va mejor, pues mira. No sé si habran altres xicas o xicos de competición, que també ho hagan así o eres de las pocas personas que venen en las competiciones tipo cross de tierra, no de asfalto, también compiten de esta forma. Sí, yo he visto mucha gente también. Ahora cada vez hay más gente que corre descalza. Y ahora estoy en un grupo de gente que corre descalza y la verdad hay muchísimas gente que corre descalza. Bueno, en el asfalto también. Pero yo en el asfalto lo veo un poco... Es más difícil porque se puede visionar, pero en un terreno que es blando no pasa nada. Tenemos apuntado por aquí también que has recibido distintos trofeos, premios, el febrero del 2020 también te programaste campeona catalana de cross, luego también ganaste el oro de los 3.000 metros lisos y también participaste en la edición de cross de Mataró, que por primera vez también. Así que te programaste campeona de distintas disciplinas. ¿Esto fue en 2020? Exacto, sí. He hecho unas cuartas competiciones, la verdad. Y también compite el cross al campeonato de España. Fue con la selección catalana. La llevo dos años que estoy corriendo descalza. Dos años. Y luego vino un poco la parada del Covid, porque esto estábamos recordando febrero más o menos del 2020, que fue justo antes de que empezara toda la pandemia, confinamiento, etcétera, etcétera. Y este año y medio casi también de restricciones, ¿cómo has podido compaginar el atletismo, correr, competir con todas las restricciones que hemos estado viviendo? Sí, es que la época de Covid era un poco difícil, porque yo estaba en mis mejores tiempos. Entonces es que me afectó bastante porque no podía salir a correr. Entrenaba solamente en casa, pero no es lo mismo entregar en casa que fuera en las pistas. Entonces me afectó, pero luego he podido recuperar mi nivel. ¿Y cómo lo hiciste durante este tiempo? ¿Tenías una cinta de correr en casa o de alguna forma que pudieras? Sí, hacía lo que podía. Corría también hacia escaleras, ejercicios de fuerza, subir y bajar escaleras durante 20 minutos o más, cada vez había dado algo más nuevo. Sí, corría en la cinta, hacía un poco de lo que podía. ¿Y todo esto, sin olvidar qué, y creo que todavía estás con el club de latisma de Sanyús? No, este año estoy independiente. Este año llevas por libre, digamos. Sí, exacto, este año estoy libre. ¿Y qué diferencia supone de competir con un club a competir sola? ¿Como buscas sponsors patrocinadores o de qué forma te puedes organizar para competir? Es que esa vez que me pasaba el año pasado estaba... es que yo no sabía hasta cuando teníamos que fichar. Entonces, hasta el último momento, me han ofrecido otros clubs para fichar, pero voy a ir a tarde y no he podido fichar. Entonces, por eso he puesto independiente. ¿Y ser independiente qué significa? Imagino que tú te di... es decir, tú decir esto. Sí, competir por libre, por ejemplo, no estoy con un club. Compito a las carreras que yo quieras. Sí, insisto. O sea, correr por libre, digamos. És a dir, que ja no corres por el club de latisma. Exacte. I a la hora de, per exemple, no sé si tenéis también patrocinadores o sponsors, esto también lo tienes que buscar tú sola, independiente. Exacte. Sí, tengo que buscarlo yo o un manager. I a nivell d'entrenos, perquè, clar, abans si vas a club de latisma, imagino que també teníais uns entrenos més grupals o de forma, digamos, más continuada. No sé, ahora como lo... No, yo desde entonces em pese... Entreno con mi padre, me entren a mi padre. Entreno casi sola. Porque a veces, como estoy trabajando también, entendo con pasiones, a veces, el trabajo con el entreno. Entonces, muchas veces entreno sola, porque no estoy a la hora cuando hay grupo, ¿sabes? Y, bueno, ya me costó un bravo. Clar, clar. Clar, ara tens 26 anys, no? Sí, exacte. És a dir, ja estàs en època de trabajar més que de estudiar, no? Entiendo? Sí, estoy trabajando ahora. ¿Te lo puedes organizar bien como para entrenar? Tu padre es quien te entrena para, luego, enfocarte a las carreras, preparar todo lo que es necesario. O sea, ¿puedes compaginarlo bien, de tiempo? Sí, sí, sí. O sea, por las semanas trabajo y por las tardes, pues voy a entrenar. ¿Cuántas horas a semana haces de entreno, por ejemplo? Depende de las temporadas también. Ahora, como estamos en principios de la temporada, pues ahora necesitan más, son más horas y más kilómetros. Entonces, sí, son más horas y más kilómetros. Y depende de la temporada. Però digámos que más o menos al día, ¿cuántas horas puedes llegar a entrenar? Bueno, cuando tengo transfer series o algo, pues sé qué tarde. Unas dos horas o tres horas. Bueno, tampoco tanto, así. Es que el entrenamiento depende de la programa, depende de lo que te diga el entrenador. A veces, tardo cinco horas. Se tengo que hacer ejercicios de fuerza y... ¿Vale? El entrenador, ¿qué es tu padre, decías? O, a parte, también tenéis una persona, digamos, un coach o... Es tu padre, ¿eh? Es mi padre, desde siempre. I tenéis buena sintonía, porque, claro, una cosa es tener un entrenador, que sea una persona, pues, que sea ajena, ¿no, a ti? I altres, entrenar directament amb tu família, ¿no? ¿Lo lleváis bien? Sí, bastante. La verdad es que... Sí, me vamos muy bien, entre todos. Antes, también, o sea, antes, cuando empecé a hacer aletismo, empecé con mi padre y mi hermano también. Corría hacia aletismo y mi hermana también. O sea, éramos todas... Pero, claro, con el tiempo ahora que van haciendo más grandes, pues que cada uno está ido, pues, estudiar, de trabajar. Entonces, me quedé yo haciendo aletismo, porque me gusta mucho. O sea, tus hermanos ya salieron, digamos, del mundo del aletismo. Sí, bueno, hacen deportes, pero ya no son... Ya no a nivel de competición, digamos. Hacen, corren a meses, pero no, como yo, que en plan... No se dedican profesionalmente al aletismo. Claro, en tu caso sí que... Imagino que te gustaría también un futuro, pues seguir dedicándote a esto, ¿no? ¿Esto llegará realmente, no? Sí, exactamente, sí, sí. Ahora yo estoy planeando, sí. O sea, que de aquí en una semana ya me voy a ir a entrenar a un sitio de... de... en altitud, para estar más en forma. O sea, ya me quiero dedicarme, ya, profesionalmente. ¿Y qué quiere decir esto, de ir a entrenar a un sitio de altitud? De altitud me entiendo, ¿eh?, que es de altitud de contanya, ¿no? Sí, sí, en... Bueno, en montanya sí, pero tiene que ser como... Aparte de 1.600 de altitud. Entonces, para mejorar, ¿sabes?, la... Para mejorar de ahí va bien para entrenar, entonces tengo que ir para prepararme, digamos. Es un mes y hay que estar ahí, es como concentración, ¿sabes? ¿Por qué vas a entrenar ahí?, porque imagino que luego también tienes alguna competición que sea en esta altitud, o es porque, digamos, es mejor para el cuerpo entrenar a esa altitud y luego competir. Sí, es mejor para el cuerpo, es para mejorar el nivel también. Por eso voy allí, y luego, pues, yo creo que habrá alguna competición por... Porque me voy a ir a Marbecos y habrá alguna competición por allí y voy a competir, es para su resultat, digamos. ¿Cuáles son, digamos, en el calendario de competiciones? Imagino que también lo miráis directamente con tu padre, ¿no?, que te hace entrenador, imagino que cogeis el calendario y marcais un poco las que quieres participar para prepararte. Sí, sí, sí. Se entramos a la... donde hay el calendario de la Federación Catalana de Aletismo y allí salen todas las competiciones y allí marcamos los que queremos hacer. Sí, entre los dos. I ara comentaves pròximament que iràs a Marruecos, que, bueno, tu eres de tánjar, no?, creo. Sí, sí, sí. I vas a realizar, també, alguna cursa, alguna competició? Puedo hacerla. Sí, podría hacerla porque ahora estoy... Sí, puede hacerla porque será por medio de noviembre, es para estar más suelta en las competiciones. Porque tengo que ir a la altitud para entrenar, y luego tengo que hacer una carrera, es para estar más suelta, digamos. Vale, vale. Veo que lo tienes como muy claro, ¿no?, todo lo que tienes que trabajar, ¿no?, al aspecto físico, ¿no?, un calendario. Exacto, sí, sí. Esto es entre yo y mi padre, digamos, mi entrenador, pues hablamos sobre esto y me lo explica, y así yo lo tengo también claro entre los dos. I mentalmente, a la hora de hacer una de estas competiciones, te preparas, ¿también?, o t'ho paretamente ayude alguna forma a mantener un poco la moral o a mentalmente ser fuerte para aguantar y, encima, por ganar buenas posiciones? Es que la verdad es que mi padre me ayuda muchísimo psicológicamente. Cuando estoy en una competición, yo siempre le digo, ven conmigo, que te le dices y tos, porque a la hora que estoy más cansada o veo que estoy lojando un poco, pues él me está diciendo que tengo que mejor, mientras que estoy corriendo en la carrera, pues me dice cosas, en plan, respira bien, ponte, relájate, esa vez me ayuda bastante psicológicamente, la verdad. És un soporte moral, no?, per a ti. Sí, bastante, bastante, bastante. La verdad, en la competición de bomberos también, si no fuera él, a lo mejor quedaré a tercera, a la quarta, él siempre está, venga, vamos, que muy bien, que lo haces bien, que vas haciendo bien, esa vez, sí, la verdad, que me ha ayudado bastante. O sea, que él, en cierta manera, va siguiendo un poco la cursa, o al menos la de bomberos, que fue siguiendo un poco el recorrido, también. Sí, estaba con la bici, porque yo le he dicho por favor, con la bici, y cuando ves que estoy un poco, que me está flojando algo, pues me animas, y la verdad lo hace muy bien. O sea, que son trofeos compartidos, o són copas compartidas, quasi. Sí, exactamente, él me ha ayudado mucho, la verdad. A próxima competición, la más cercana que tengas ahora, no sé si era la de Marruicos, que comentaves, o sea, la siguiente, ¿qué competirás? La siguiente, pues aquí, yo creo que... bueno, las principales que tengo, yo que tengo, es el campeonato de Cataluña y de España, son lo más, digamos, más, el principal, digamos. Si solo en competiciones de la ruta, pues también. I en un futuro de UAE, no sé si... te querrás especializar en alguna, es decir, en algún estilo, no sé si 3.000 metros lisos, o más de cross, o más de competición de, digamos, de cursa urbana, para entendernos. No sé si hay algún tipo que te llame más, que sea más atractivo para ti. La verdad es que me gusta todo, o sea, medio fondo y medio fondo me gusta todo, cross, las pistas también. Sí, me gustaría hacer 3.000, de 3.000 para arriba, 5.000 también. De metros lisos, eh? Sí, de metros lisos y 3.000 obstáculos también, que me va bien. Tambien de obstáculos... Dios mío. Sí, sí. Sí, sí, yo también soy atleta de 3.000 metros obstáculos. Uau, de unido, de UAE. Doncs gràcies por atendernos, por dedicarnos estos minutos, de explicarnos un poco más sobre tu trayectoria, enhorabuena también por estos premios. Como decía, que aquí a la misora, intentamos hacernos un poco de, bueno, hablar de ello también, porque como buenas an justencas, va la pena contarlas, digamos, los méritos y estos trofeos, y estas buenas posiciones que vas consiguiendo y que te vas superando. Tienes algun reto personal, digamos, para estas próximas competiciones, campeona de Cataluña, campeona de España, es decir, tienes una meta para conseguir de crono? Sí, ahora lo tengo más... es entrenar y prepararme para hacer mejores marcas, en el 3.000 o en el 5.000 también. Sí, sí, para mejorar, porque en el cron, no vale el crono, no vale la posición, pero las pistas valen más las marcas. Claro, claro, claro. Muchos animos también a tu entrenador, a tu padre, que también es como tu coach, ¿no?, su suporte, moltes gràcies. Moral, enhorabona, por este trabajo también de equipo de familia, que esto no se ve cada día, así que enhorabuena y gracias de nuevo, por atendernos y muchos éxitos, te deseamos muchos éxitos. Gracias. Adéu. Moltes gràcies. Moltes gràcies. Moltes gràcies. Moltes gràcies.